Als onder- en bovenwereld dreigen te versmelten

Elvira Selas was undercoveragent bij de drugsmaffia, daar bekend als Alba, maar door een mislukte actie moet zij daarmee stoppen. Een jaar lang is zij onzichtbaar door uit te wijken naar Spanje. Als Elvira na die periode terugkomt in Nederland, krijgt zij de kans om leiding te gaan geven aan een team bij de afdeling Zware Criminaliteit. Maar al snel ontdekt zij dat haar tijd bij het drugskartel haar nog bezighoudt en dat komt, omdat zij vermoedt dat haar verdwenen broer Eduardo nog steeds banden met hen heeft. Zij wil alles op alles zetten om haar broer te vinden en weet dat zij daarom weer contact moet zoeken met het kartel. Zij vertelt haar baas bij de politie niet over haar vorige werk en dat zij weer contact zoekt met het kartel.
De eerste zaak bij de afdeling Zware Criminaliteit behelst een dubbelmoord. Een overeenkomst tussen de moorden is dat bij beiden een rouwkaart ligt met een Latijnse tekst, een tweede overeenkomst is dat beide slachtoffers een lichaamsdeel missen. De ene haar tong, de andere zijn pink.
Elvira komt voor het dilemma te staan of zij moet kiezen voor haar familie of voor de wet. Weet zij daar een goede tussenweg in te vinden?

De hoofdstukken die over het heden gaan, zijn kort. De hoofdstukken over het verleden langer. In de afwisseling van heden en verleden leer je Elvira goed kennen en begrijp je haar keuze om de banden met het kartel te herstellen. Tussendoor staan cursief gedrukte teksten waarin de dader van de moorden zijn beweegredenen vertelt om te moorden.
De verschillende verhaallijnen verweven zich steeds meer om in een zinderend eind samen te smelten.

Het karakter van Elvira is erg goed neergezet, zij werkt bij voorkeur alleen en heeft moeite mensen te vertrouwen. Dat zij de neiging heeft alles te zeggen wat zij denkt, brengt haar regelmatig in moeilijkheden. En bovenal gaat zij er vaak alleen opuit zonder dat aan haar baas te melden.
De karakters van de andere personen blijven vrij vager. Dat is niet erg, omdat het verhaal om Elvira draait en van elk van de andere personen hun belangrijkste karaktertrek wel naar boven komt. Aan het eind wordt de moordenaar wel verder uitgewerkt en ga je hem begrijpen.
De schrijfstijl is pakkend en nodigt uit tot verder lezen. De beschrijving van de plaatsen waar het verhaal zich afspeelt zijn beeldend en je voelt als het ware de warme Spaanse zon. Een ander sterk punt zijn de dialogen, die heel natuurlijk overkomen.
Dat Soraya een stuk Spaanse geschiedenis, met name de “uithuisplaatsing” van baby’s, beschrijft, voegt extra verdieping toe.

De titel is goed gekozen. “Persona” staat in de psychologie voor “masker” of “verborgen blijven” en uit het Spaans vertaald betekent het “persoon”. Beide betekenissen zijn van toepassing.

Soraya Vink (1992) is redacteur, interviewer en recensent bij Hebban. Zij studeerde Spaanse taal en cultuur aan de Universiteit Utrecht en is eerstegraads docente Spaans.
Met haar debuut “Persona” bewijst zij dat ze een uitstekende en zeer realistische thriller op papier kan zetten en als lezer kan je alleen maar hopen op een vervolg.