Rivaliteit tussen generaties

Katherine, de 42-jarige hoofdredacteur van het Women’s Leadership-magazine, staat zoals elke dag op de bus te wachten. Maar deze maandag komt de bus niet. En juist nu is het belangrijk dat zij niet te laat komt, omdat het magazine is overgenomen en zij vroeg een afspraak heeft met haar nieuwe bazin, Gemma Lunt. Bij de bushalte staat ook een jonge vrouw, die, in tegenstelling tot de andere wachtenden, ook haast lijkt te hebben. Verderop ziet Katherine een taxi staan en besluit die te nemen. Als zij is ingestapt, komt de jonge vrouw naar haar toe en vraagt of ze mee kan rijden.
Later blijkt de jonge vrouw, Lily, de nieuwe stagiair te zijn. En wat meer is, zij is het nichtje van Gemma Lunt.
Katherine heeft vanaf het begin een hekel aan Lily, zoals ze een hekel heeft aan bijna alle stagiairs. Zij vindt haar het toonbeeld van “de millennial”. Altijd gewend haar zin te krijgen, zelfbewust in alles wat zij doet en achterbaks.
Lily vindt Katherine een oude vrouw. Niets van wat de stagiairs doen is goed, ze is ouderwets en vastgeroest. En daarbij heeft ze er echt een hekel aan dat Katherine veel vloekt en in haar ogen ook racistische opmerkingen maakt.
Lily weet handig gebruik te maken van haar relatie met Gemma. Onder het mom “ik regel het wel met Gemma” haalt ze Katherine over dingen te doen die zij uit zichzelf nooit zou doen.
De spanning tussen Katherine en Lily loopt steeds verder op. Katherine heeft het idee dat Lily haar kapot wil maken. Als Lily de man van Katherine verleidt en een relatie met hem begint, is de boot helemaal aan. Waarom stalkt Lily Katherine?
Hoe oprecht is Lily in wat zij zegt en doet? Katherine gaat steeds meer aan haar twijfelen.
En die dreigmails die op de redactie komen, zijn die van een ontevreden lezer? Of zit, zoals Katherine denkt, Lily daar achter? En waarom dan?

“De stagiair” is een origineel boek over rivaliteit tussen twee vrouwen van verschillende generaties, maar naar mijn idee geen thriller. Eerder een psychologische roman.
Het boek is opgebouwd uit hoofdstukken waarin Katherine en Lily afwisselend aan het woord zijn, waarbij de stukken van Lily aan dagboekfragmenten doen denken.
De dialogen in het boek zijn duidelijk en goed geschreven. Boven de hoofdstukken staat wie er aan het woord is, maar ook zonder dat is het duidelijk. Het taalgebruik is heel verschillend.
En aan het eind van het boek blijkt veel toch anders te zijn dan verwacht.

Helen Monks Takhar studeerde in Cambridge en werkte sindsdien als magazine-editor, copy-editor en journalist voor financiële en nationale dagbladen.
“De stagiair” is haar debuut.