Leven als bergbewoner

Door de sneeuw Tommie Goerz

Hoe knap is het om een boek vol te schrijven over het dagelijks leven van de bewoners van een bergdorp.
Het dagelijks leven, uitgewerkt in een paar dagen rondom de dood van een dorpsbewoner Schorsch, de goede vriend van Max de hoofdpersoon.
Er gebeurt niet veel, maar deze dagen nemen je wel helemaal mee in het dorpsgebeuren. De sfeer wordt zo beschreven, dat het net lijkt of jij een van de dorpsbewoners bent. Dit alles in een zeer traag tempo, je doet gewoon mee.
Bij de dood stilstaan betekent ook weer herinneringen ophalen. De mooie, minder mooie en onthullende verhalen komen naar voren. Geheimen openbaren zich en iedere dorpsbewoner gaat er op zijn eigen manier mee om. En als mensen overleden, waren hun verhalen weg. En daarmee alles wat ze wisten en altijd verzwegen hadden.
Een langskomende fotograaf noemt het dorp idyllisch, heerlijk om er te wonen. Max denkt daar anders over.
Het is een dorp, zoals alle andere dorpen. In een dorp wonen mensen en er zijn mesthopen. En hoe dichterbij je komt, hoe erger het stinkt. Jawel als je zweeg, redde je het samen. Waarover je niet sprak, dat bestond niet.
Oude kwesties liet je rusten. Je wilde, je moest samenleven. Niet alles hoeft altijd gezegd te worden. Het is ook goed om te leren zwijgen en om geen vragen te stellen.
Al deze wijsheden geven de sfeer van het boek aan, een boek dat je niet te snel moet lezen. Laat je meevoeren en laat je raken door deze bijzondere sfeer.