Een ontroerende vriendschap

Het meisje met de blauwe ster
Een oorlogsroman die zich afspeelt in de tweede wereldoorlog in Krakau.
Een roman waarin 2 meisjes, met geheel verschillende achtergronden, een grote rol spelen.
Enerzijds heb je Sadie, achttien jaar, die samen met haar moeder de oorlog probeert te overleven in een riool. Sadie en haar moeder leven niet alleen in het riool. Zij leven daar met een andere familie. Heel mooi wordt beschreven hoe zij door de bizarre omstandigheden steeds meer begrip voor elkaar kunnen opbrengen en naar elkaar toe groeien.
Anderzijds heb je Ella, een meisje dat zich erg eenzaam voelt, maar op materieel gebied niets tekort komt. Ella heeft niet veel steun en begrip van anderen en heeft het zwaar. Zij doolt een beetje doelloos door het leven, tot zij Sadie ontmoet.
De tegenstelling is gigantisch groot, maar er is een gezamenlijk doel : de vriendschap die zij samen willen opbouwen en behouden om elkaar te steunen in deze moeilijke tijd. Een hele mooie passage vind ik op het moment dat Sadie tegen Ella zegt : “Je mag altijd met me komen praten. Ik weet dat het niet veel voorstelt, op bezoek gaan bij een smerig meisje in een riool.”
De gevaren van de oorlog en de moeilijke omstandigheden maken het extra moeilijk en beide meisjes tonen veel lef en moed om elkaar bij te staan.
Het boek heb ik als zeer ingrijpend ervaren en heeft bij mij wel de ogen geopend. Ik lees niet veel oorlogsromans, maar dat deze manier van overleven ook bestond, was mij geheel onbekend.
Het slot van het boek vond ik iets minder. Het was niet direct duidelijk wat er nu gebeurd was en dat kwam eigenlijk pas in de epiloog naar voren. Ik zou graag zelf door het lezen van het laatste hoofdstuk het einde van het boek begrepen hebben.