Het leven is niet gemakkelijk

Iedereen slaapt in de vallei

Het boek dat door de uitgeverij geprezen wordt, is voor mij een echte desillusie.
De personages zouden zorgen voor een warme empathie, maar deze empathie was voor mij ver te zoeken.
Het is een roman die het leven beschrijft van de hoofdpersoon Constanza, die opgroeit in een vallei waar het licht bijna niet schijnt en waar het leven schijnt stil te staan.
Naast de hoofdpersoon zijn er enorm veel personages die in het boek beschreven worden en die het lezen ervan niet gemakkelijker maken. De stamboom in het begin van het boek geeft wel enig houvast, maar je moet deze vaak raadplegen. Iedere keer wordt er in de tijd gesprongen, wat op zich geen probleem is, maar hier wordt het wel erg vaak toegepast. Lekker fijn doorlezen is er niet bij.
Gelukkig zijn er niet alleen negatieve punten over dit boek te schrijven. Het boek geeft ook een inkijk hoe saai het leven kan zijn als je er zelf niet aan probeert te ontsnappen.
Constanza doet dit wel en als je alleen haar lijn volgt, kun je je wel verplaatsen in de hoofdpersoon. Dan begrijp je wel hoe beklemmend het kan zijn als je gevangen bent in de vallei waar iedereen slaapt en waar echt niets gebeurt. Constanza onttrekt zich aan het leven in de vallei en gaat op zoek naar avontuur. Zij onttrekt zich aan de eenzaamheid en het verloren-zijn. Zij wil niet aansluiten in de rij van de familieleden, die volgens haar geen eigen leven leiden en zich laten leiden door de traditie.
Het leven van Constanza loopt als een rode draad door het boek en uiteindelijk krijgt het verhaal een mooie wending. Een positieve draai, die laat zien dat de traditie toch te doorbreken is.