Hoe mooi kan een boek zijn

Erfgrond

Een roman van maar liefst 396 pagina’s, waar je helemaal in kunt duiken en mee kunt leven en voelen met de personages.
Het boek begint heel mooi met de beschrijving van “dochter van “. Het roept veel vraagtekens op, maar als je het boek uit hebt valt alles op zijn plaats. Deze beschrijving geeft een voorproefje van het leven op Nevabacka.
Na de beschrijving van “dochter van” begint de roman met het verhaal van een Zweedse soldaat Matts, die een pachtboerderijtje heeft toegezegd gekregen en die de plek Nevabacka noemt . 5 eeuwen lang wordt deze plek beschreven, gelegen in het zweedstalige gebied van Finland.
Nevabacka is gelegen op een stuk drassige grond, een stuk grond dat zich niet door de mens laat bedwingen. De mens zal zich moeten schikken naar de natuur met al zijn facetten. Het is een continue strijd met de natuur, maar laat ook zien dat daar goed mee te leven valt. Iedere generatie heeft daar zijn eigen ideeën over. De haat-liefde verhouding met deze natuur komt steeds naar voren, maar de liefde voor de natuur voert de boventoon.
De beschrijving van de flora en de fauna neemt je mee naar die bijzondere plek Nevabacka. Het is een plek waar dromen groeien, waar liefde op bloeit, waar beschutting wordt gezocht en ook een plek die wordt gevreesd. Het bijgeloof van de mensen blijft voort bestaan. De mensen hebben elkaar lief, ze helpen elkaar, ze vrezen elkaar, maar ze kunnen ook niet zonder elkaar.
Het hele boek beschrijft hoe de mens hier overleeft en hoe hij probeert de grond eigen te maken, met alle respect voor de natuur. De personages van de verschillende eeuwen hebben hier allemaal een eigen kijk op, maar toch zie je steeds weer hoe de geschiedenis zich herhaalt.
Het eindigt met de “dochter van” die op deze plek haar leven probeert voort te zetten en nog uit moet vinden hoe zij aan dit leven een draai gaat geven.
Prachtig geschreven, een boek dat uitnodigt tot doorlezen en steeds maar blijven hopen dat je het boek nog lang niet uit hebt.