Lezersrecensie
Tot hoe ver kun je gaan ?
Een ladder naar de hemel. Waar zou deze titel nu over gaan ?
Al ver gevorderd in het boek komt John Boyne met de volgende uitleg : Ambitie is als een ladder naar de hemel neerzetten. Zinloze energieverspilling. Een mooie omschrijving van het woord ambitie.
Daar gaat het ook om in dit boek, maar wat kan hij hier een "mooie" draai aan geven. Alle aspecten van ambitie komen wel aan de orde en dat je hier heel ver in kunt gaan, blijkt wel uit zijn roman.
Maurice Swift ( de hoofdpersoon) wordt gedreven door zijn ambitie : Een belangrijk schrijver worden. Maar dit gaat niet zoals hij wil en daarom besluit hij andere, dan de gebruikelijke, paden te bewandelen.
Zijn relaties met Erich, Dash, Edith en zijn bedrijf Stori worden allemaal gebruikt om zijn ambitie waar te maken. Maar dan komt Theo en geeft een heel andere draai aan de verhoudingen van Maurice met zijn "vrienden". Een mooi keerpunt op het einde van het boek, de omgekeerde wereld.
John Boyne verrast ons op de laatste pagina nog een keer. Maurice blijkt een vos te zijn die zijn haren verliest, maar nog niet zijn streken.
Al met al een prachtig geschreven boek met beschrijvingen van bijzondere relaties. Relaties die ook in het dagelijks zo worden aangegaan en ook herkenbaar zijn. Waar ambitie je al niet toe drijft.
Al ver gevorderd in het boek komt John Boyne met de volgende uitleg : Ambitie is als een ladder naar de hemel neerzetten. Zinloze energieverspilling. Een mooie omschrijving van het woord ambitie.
Daar gaat het ook om in dit boek, maar wat kan hij hier een "mooie" draai aan geven. Alle aspecten van ambitie komen wel aan de orde en dat je hier heel ver in kunt gaan, blijkt wel uit zijn roman.
Maurice Swift ( de hoofdpersoon) wordt gedreven door zijn ambitie : Een belangrijk schrijver worden. Maar dit gaat niet zoals hij wil en daarom besluit hij andere, dan de gebruikelijke, paden te bewandelen.
Zijn relaties met Erich, Dash, Edith en zijn bedrijf Stori worden allemaal gebruikt om zijn ambitie waar te maken. Maar dan komt Theo en geeft een heel andere draai aan de verhoudingen van Maurice met zijn "vrienden". Een mooi keerpunt op het einde van het boek, de omgekeerde wereld.
John Boyne verrast ons op de laatste pagina nog een keer. Maurice blijkt een vos te zijn die zijn haren verliest, maar nog niet zijn streken.
Al met al een prachtig geschreven boek met beschrijvingen van bijzondere relaties. Relaties die ook in het dagelijks zo worden aangegaan en ook herkenbaar zijn. Waar ambitie je al niet toe drijft.
3
Reageer op deze recensie