Een ‘thrillende’ page-turner…

De cover doet al heel geheimzinnig aan. Wie is die vrouw die weg rent, heeft zij een zwarte ziel? Of rent ze juist weg voor die zwarte ziel.. Of zijn het de twee tieners die wegrennen.
De quote aan het begin van het boek: ‘’Be careful who you trust, for even the devill was once an angel” doet je al vermoeden dat je iets te lezen zult krijgen waarbij je moet opletten.
Maar de schrijfstijl van deze roman is zo vlot, zo goed leesbaar dat deze quote op de achtergrond raakt. Pas aan het eind…. valt de quote op zijn plaats. Per dag wordt aangegeven hoe het verloop van het onderzoek gaat en wie erbij betrokken zijn. En zeker welke verdachten er op het pad van de recherche komen.
Het is geen verhaal voor lezers die van lieve feelgood verhalen houden. Het verhaal gaat supersnel, er vinden veel plot wisselingen plaats, er gebeuren gruwelijke tragedies, je wordt als lezer niet gespaard. Is dit wat een recherche team meemaakt?
Het team van de rechercheurs Jennifer en Ricardo worden geconfronteerd met een afschuwelijke moordzaak. Jennifer neemt zich voor: deze dader zal ik te pakken krijgen. Ze achterhalen de identiteit van het meisje via digitale gezichtsconstructie. Het onderzoek naar verwanten kan beginnen en de moeder Mariska wordt opgespoord. Zij lijkt keihard, kan ze zo goed toneelspelen? Ze is beurtelings verdrietig, glashard, gekmakend rustig of irritant onverschillig. Ondertussen vertelt ze wel drie keer een andere versie van haar verhaal! Wat moeten ze hiermee?
Het team heeft versterking gekregen van Evie, een paragnoste, geen geitenwollen-sokken figuur, maar een motor-rijdende schoonheid uit Staphorst.
In de tekst wordt duidelijk aangegeven welke droom Evie heeft gehad, maar ze kan er niet de vinger achter krijgen, wat zegt haar dit?
Het rechercheteam staat onwennig tegen over haar, maar de coördinator vraagt wel om haar alle medewerking te verlenen. Ze gaat mee met het team, is bij de verhoren en zet het team wel ‘geregeld’ op een ander, beter spoor.
Maar Evie zet Jennifer, de rechercheur, op een spoor waar ze eerst niets van wil weten, maar waarover ze wel begint te twijfelen… Wat bedoelt Evie over het pikzwarte aura van Patricia, wat wil ze toch?
Cursief gedrukte delen binnen de teksten zijn heel belangrijk, die wijzen ergens op? Geven ze de lezer aanwijzingen?
Aanwijzingen zijn in de tekst subtiel verwerkt, zij zetten je op een spoor. Maar let op! De plotwendingen geen staccato, onverwacht, grillig. Als je denkt grip te hebben op het plot, glipt het weer tussen je vingers door!!
De lijnen komen onverwacht en plotseling bij elkaar. Wat een super geconstrueerde roman!
Wat een boeiende leeservaring... je wilt lezen, je wilt doorgaan. Maar soms moet je het even wegleggen…. Even alles op een rijtje zetten en dan weer doorlezen. Je bent pas tevreden als het uit is!!
Zwarte ziel staat garant voor spannende leesuren!!