Zet aan tot nadenken

‘Erfgenamen’ van Anna Hope is een meeslepende familiesaga.
Na het overlijden van Philip Brooke verzamelt de familie voor de begrafenis in het achttiende-eeuwse landhuis in Sussex, Engeland. Voor de drie kinderen van Philip brengt zijn dood, naast verdriet, veel oude gevoelens naar boven. Volgens het erfrecht komen alle bezittingen van Philip toe aan de oudste dochter Frannie. Frannie wil het landgoed blijven beheren zoals ze dat samen met haar vader deed, haar broer Milo wil er luxe hersteloord voor de gegoede klasse van maken en Isa, de jongste van het gezin, laat het eigenlijk onverschillig wat er met het bezit gebeurt.
Dit verhaal gaat niet over de strijd om rijkdom, zoals je misschien op het eerste zicht zou verwachten. Het verhaal is veel meer gelaagd dan dat. Het is een verhaal over liefde in al zijn vormen: romantische liefde, vriendschap, liefde tussen ouder en kind en liefde voor de natuur. Het verhaal is tevens een eerbetoon aan de pracht van de natuur. Daarnaast toont dit verhaal aan op welke manier het verleden doorleeft in het verleden. In dit boek laat de schrijfster ons aanvoelen dat dit verleden onder andere een impact heeft op de sociale klasse/status waartoe iemand behoort en op de manier waarop iemand tegenover de wereld staat.
De complexe personages worden met veel diepgang uitgewerkt. Elk van de drie kinderen kampt op zijn eigen manier met de gevolgen van een jeugd waarin hun vader een afwezige en onbetrouwbaar figuur was en hun moeder niet de kracht had om het voor hen op te nemen.
De schrijfstijl van Anna Hope is zeer beeldend. Haar prachtige beschrijvingen van de natuur getuigen van een grote kennis hiervan. Het thema klimaatverandering wordt verweven in het verhaal door het deel van het verhaal rond Frannie.
Als je van familieromans met psychologische diepgang houdt, is dit boek zeker een aanrader.