Mysterieus en spannend

Roland Deschain, de laatste scherpschutter in zijn desolate wereld, zijn levensdoel is om ‘de Donkere Toren’ te vinden. Om dit doel te bereiken wil hij alles en iedereen opofferen.
‘Het teken van drie’ is het tweede deel uit de reeks ‘De Donkere toren’. Net zoals in het eerste deel, ‘De scherpschutter’, volgen we Roland in zijn verbeten zoektocht naar de Donkere Toren. Het is raadzaam om eerst dit eerste deel te lezen. Zoniet is het vrij moeilijk om ‘Het teken van drie’ te begrijpen.
Ik ben telkens weer onder de indruk van de schrijf- en vertelstijl van Stephen King. Hij weet zijn verhalen zodanig te brengen dat je gewoon verder wil blijven lezen, hoe onmogelijk en absurd de verhalen ook mogen zijn. De personages worden met veel diepgang beschreven waardoor je je er perfect je eigen beeld kan over vormen. De nieuwe personages in dit boek zijn mensen uit onze wereld met hun eigen tekorten en die nog steeds lijden onder trauma’s die ze in het verleden opliepen. Ze hebben sterke emoties in tegenstelling tot Roland, die een koele kikker is.
De setting van het verhaal op het verlaten strand met zijn enge creaturen spreekt zeker tot de verbeelding.
In dit verhaal laat Stephen King horror, fantasy, misdaad en vergelding naadloos in mekaar vloeien. Sommige passages komen wat verwarrend over, maar dat is toch wel eigen aan de schrijfstijl van Stephen King. Hij belet op die manier dat je je concentratie tijdens het lezen laat slabakken. Het gebruik tussendoor van cursieve tekst en volledige zinnen in hoofdletters schept wel wat overzicht.
Met dit boek bewijst Stephen King eens te meer waarom hij tot de grootste schrijvers ooit mag gerekend worden.