Hoe goed kan het leven zijn en worden

Rob van Essen, de Goede zoon.
Een boek met eigentijdse thema’s en al langer bestaande.
Futuristisch en daardoor ook verontrustend, vervreemdend.
Over kunst en werkelijkheid, kunstmatige intelligentie en persoonlijke intelligentie, herinnering en vergetelheid, identiteit, eigen en valse identiteit.
Opgroeien in een milieu waar de ouders na afkeer van het geloof toch weer terugkeren, de kinderen daarin meenemend. Trouw zijn in het zorgen voor een ouder wordende ouder.
Hechten, binden, en onthechten, macht en onmacht, relaties aangaan, kind zijn en blijven, kinderloos het leven leven en daardoor het eigen leven niet verlengen, de Goede zoon is een vol boek en qua compositie knap ontworpen. Het verveelt geen moment, maakt nieuwsgierig en stemt tot nadenken.
In 7 dagen doorloopt de hoofdpersoon zijn leven op reis naar een door hem niet gewenst bestaan of het moet hem verlossen.
van Essen is een schepper van een eerst ogenschijnlijk voortkabbelend leven van de hoofdpersoon, er zijn echter nogal wat adders onder het bekende gras.
Hoofdpersoon is eerst werkeloos en tijdelijk werkzaam in een archiefproject, daarna een mede ontwikkelaar van een nieuwe identiteit van iemand anders, vervolgens is hij schrijver voor een TV serie en ook schrijver van plotloze thrillers totdat…
De robotisering is in het leven van de goede zoon een normaal gegeven, het leven is grotendeels gedigitaliseerd, papieren kranten zijn er op afroep. Robots kennen een gevoelsleven en meer.
Niets is wat het lijkt. Dat maakt dit boek zo boeiend, ook voor wat betreft de voortdurend opkomende vraag bij het lezen: Hoever willen en kunnen we gaan met ontwikkelingen, wie heeft het daarin voor het zeggen.