Lezersrecensie
Nooit meer is absoluut NU.
Een dapper, gevoelig en informatief boek en voor de schrijver zelf een bittere noodzaak om nog een keer weer uit te leggen dat er in Palestina, wat vanaf 1948 Israël genoemd wordt, in met name Gaza en op de westelijke Jordaanoever, de oorspronkelijke bewoners, Palestijnen, wonen die lijden onder het bewind, het beleid, van opeenvolgende Israëlische regeringen.
De aanleiding om dit boek te schrijven was de 'aanval' van Hamas op Israël op 7 oktober 2023. Kijkend naar de aanleiding van deze afschuwelijke daad en wat de buitensporig heftige reactie van deze Israëlische regering was en is bespreekt mevrouw Meulenbelt in dit boek de historie van het ontstaan van de staat Israël en de gevolgen daarvan voor de oorspronkelijke bewoners en in het verlengde daarvan ook voor de nieuwe bewoners. De schrijver benoemt dit ontstaan als vestigingskolonialisme met toestemming van westerse wereldmachten. Zij legt uit wat er in specifieke zin onder kolonialisme wordt verstaan en die in Israël/Palestina in het bijzonder en welke onderdrukkingsmechanisme daarin doorwerken voor de oorspronkelijke bewoners. Dit mechanisme heeft ook zijn weerslag op de nieuwkomers want zoals in veel vroegere koloniale landen komt de oorspronkelijke bevolking uiteindelijk in opstand met alle nare gevolgen van dien: een bijna oneindige geweldsspiraal totdat de oorspronkelijke bevolking gedecimeerd wordt, of het land uitgejaagd is dan het gevold. Uiteindelijk vrede sluiten ondanks al het aangedane leed ook al ben je elkaars grote vijanden geweest is een opgave en niet onmogelijk.
Het lijkt erop dat slachtoffers van de holocaust op zoek naar wonen in een veilig 'eigen' land daders zijn geworden en slachtoffers creëren die op hun beurt voor een deel daders worden en/of met zware trauma's verder moeten leven. De schrijver brengt daarover de nuance aan dat er absoluut verschillen zijn, dat niet iedereen vanuit het meemaken van heftige, traumatiserende ervaringen daders worden. Er zijn veel mensen van Joodse en Palestijnse afkomst die net als eeuwen geleden weer gewoon rustig naast elkaar willen wonen en werken, in vrede willen leven, ook in één land: Palestina/Israël.
Mevrouw Meulenbelt legt haar visie om te komen tot een oplossing nauwgezet onderbouwd uit. Zij geeft haar eigen ervaringen in de Gaza weer en ook de visies van Palestijnse en Joodse woordvoerders en denkers, zij maakt gebruik van uitgebreide bronvermelding en literatuurlijst.
Mevrouw Meulenbelt laat het aan de lezer over om een eigen keuze te maken.
Na het lezen van dit boek, wens ik opnieuw dat er vrede gesloten wordt, met als grote voorbeeld Zuid Afrika. Dat dat niet zomaar kan begrijp ik wel want er is een omringende regio die ook wat vindt en invloed probeert uit te oefenen. Toch blijf ik hopen en met name voor de mensen die onder al dit geweld lijden en naar een gewoon leven leven met elkaar uitkijken. Ik hoop van harte dat de zachte krachten zullen winnen.
De aanleiding om dit boek te schrijven was de 'aanval' van Hamas op Israël op 7 oktober 2023. Kijkend naar de aanleiding van deze afschuwelijke daad en wat de buitensporig heftige reactie van deze Israëlische regering was en is bespreekt mevrouw Meulenbelt in dit boek de historie van het ontstaan van de staat Israël en de gevolgen daarvan voor de oorspronkelijke bewoners en in het verlengde daarvan ook voor de nieuwe bewoners. De schrijver benoemt dit ontstaan als vestigingskolonialisme met toestemming van westerse wereldmachten. Zij legt uit wat er in specifieke zin onder kolonialisme wordt verstaan en die in Israël/Palestina in het bijzonder en welke onderdrukkingsmechanisme daarin doorwerken voor de oorspronkelijke bewoners. Dit mechanisme heeft ook zijn weerslag op de nieuwkomers want zoals in veel vroegere koloniale landen komt de oorspronkelijke bevolking uiteindelijk in opstand met alle nare gevolgen van dien: een bijna oneindige geweldsspiraal totdat de oorspronkelijke bevolking gedecimeerd wordt, of het land uitgejaagd is dan het gevold. Uiteindelijk vrede sluiten ondanks al het aangedane leed ook al ben je elkaars grote vijanden geweest is een opgave en niet onmogelijk.
Het lijkt erop dat slachtoffers van de holocaust op zoek naar wonen in een veilig 'eigen' land daders zijn geworden en slachtoffers creëren die op hun beurt voor een deel daders worden en/of met zware trauma's verder moeten leven. De schrijver brengt daarover de nuance aan dat er absoluut verschillen zijn, dat niet iedereen vanuit het meemaken van heftige, traumatiserende ervaringen daders worden. Er zijn veel mensen van Joodse en Palestijnse afkomst die net als eeuwen geleden weer gewoon rustig naast elkaar willen wonen en werken, in vrede willen leven, ook in één land: Palestina/Israël.
Mevrouw Meulenbelt legt haar visie om te komen tot een oplossing nauwgezet onderbouwd uit. Zij geeft haar eigen ervaringen in de Gaza weer en ook de visies van Palestijnse en Joodse woordvoerders en denkers, zij maakt gebruik van uitgebreide bronvermelding en literatuurlijst.
Mevrouw Meulenbelt laat het aan de lezer over om een eigen keuze te maken.
Na het lezen van dit boek, wens ik opnieuw dat er vrede gesloten wordt, met als grote voorbeeld Zuid Afrika. Dat dat niet zomaar kan begrijp ik wel want er is een omringende regio die ook wat vindt en invloed probeert uit te oefenen. Toch blijf ik hopen en met name voor de mensen die onder al dit geweld lijden en naar een gewoon leven leven met elkaar uitkijken. Ik hoop van harte dat de zachte krachten zullen winnen.
1
Reageer op deze recensie
