Meditatief of irritant?

Melancholie 1 van Jon Fosse is een zeldzaam boek dat meer voelt als een meditatieve, bijna muzikale, ervaring, dan dat je een verhaal leest. De zinnen zijn prachtig geschreven: hypnotiserend, repetitief en poëtisch. Het lezen is een ervaring op zich.

Fosse volgt niet de gebruikelijke regels van verhaalopbouw of vorm. In plaats daarvan bouwt hij een emotioneel landschap: stil, intens en diep naar binnen gekeerd. Je volgt niet alleen het brein van schilder Lars Hertervig - je zit er middenin. Je bént zijn obsessies, onzekerheden en momenten van extase.

Het is verrassend hoe meeslepend het verhaal is, ondanks dat het de beschrijving van maximaal twee dagen is. Het verhaal leunt niet zwaar op een plot, maar toch wil je doorlezen.

Tegelijkertijd kan het lezen van Melancholie 1 ook een vervelende (en irritante) ervaring zijn. De herhaling, de rondcirkelende gedachten, het gebrek aan interpunctie. Het kan benauwend of frustrerend aanvoelen.

Ik zou iedereen aanraden het op z’n minst te proberen. Of je er nu verliefd op wordt of het door de kamer smijt - het is een boek dat beklijft.