Bijna volmaakt

Sharon Bolton is een schrijfster naar mijn hart. Haar schrijfstijl bevat vlot lopende dialogen, soepel verlopende verhaallijn, geen gekunstelde truuks, begrijpelijke woorden en vooral geen hoogdravende 'kijk eens hoeveel moeilijke woorden en zinsconstructies ik wel niet kan fabriceren' taal. En toch, gelijk de grote IJslandse auteur Arnaldur Indridason die deze stijl perfect beheerst, mis je geen seconde de spanning. Als een parasiet kruipt de angst, de tensie, de verbazing, het ongeloof etc in je hoofd. Want boeien kan Bolton als de beste. Haar verhalen zijn geen doorsnee: moord-onderzoek-who done it- stories. Het thema dit keer is een dodelijk ongeval door joyriding op de snelweg, veroorzaakt door bijna afgestuurde studenten in Oxford. Deze moedwillige actie, waarbij een moeder en twee jonge kinderen om het leven komen, kan alle zes de vrienden een glansrijke carrière kosten. Éen jonge studente neemt alle verantwoordelijkheid op zich en geeft zo de anderen de gelegenheid om te ontsnappen aan een langdurige gevangenisstraf en einde toekomst. Wel stelt zij de voorwaarde van ieder na haar vrijlating een gunst in te vullen. Na twintig jaar komt de inmiddels jonge vrouw vrij. En dan begint het gedonder. Knap beschrijft Bolton de psychologische druk en onzekerheid die ontstaat bij de inmiddels allen succesvolle oud vrienden. Paniek ontstaat en de verstikkende angst om uiteindelijk toch de waarheid te moeten erkennen. Ze wankelen, gaan ten onder aan de druk... Beetje voor beetje wordt het ui van de waarheid ontpeld. Bijna een subliem boek, ware het niet dat ik het slot wat onbevredigend vind. Het lijkt wel of de redactie Bolton de opdracht heeft gegeven 'kappen nu' want dit nagel vretende verhaal had nog verder uitgewerkt kunnen worden, met een wat meer geloofwaardiger eind. Derhalve een 4,75 ipv een volmaakte 5 *