Dan Brown-ish met eigen kleur

Een boek met als titel 'handschrift van de duivel' moet intrigeren. En dat doet Donald Nolet met deze thriller. De stijl valt in de categorie Dan Brown en consorten. Net als bij Brown is hier een soort Robert Langdon de persoon waar het verhaal om heen draait. In dit geval wiskundige Zina Welter, die wordt getipt over een bijzonder oud en mysterieus manuscript, dat ondanks vele pogingen en nog meer jaren nooit ontcijferd is geworden. Met een door haar ontwikkeld algoritme probeert ze de code te kraken. Ook in dit proces de 'Brown' methode, het 'crypto-sneeuwbaleffect, nl de oplossing van het ene raadsel leidt tot de volgende opgave. Ondanks wat theoretische en wetenschappelijke uitleg is het verhaal goed te volgen. Het is spannend, vlot geschreven, hier en daar doorspekt met literaire inslag, dus meer dan alleen een doorsnee thriller. Nolet weer de spanning er in te houden, niet alleen door de opeenvolging van probleemstellingen, maar tevens door de onderlinge intriges die tussen de vijf speurneuzen -Welter, twee professoren, een moderne alchemiste en een boekhandelaar- ontstaan. De verrassing komt steeds uit een onverwachte hoek. Jammer derhalve dat ik het (open) einde zwak vind. Een soort 'all is well in the family and they live happily after' . Het boek had een schokkender eind verdient.