Meer dan 6,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Geen karikatuur, maar regelrechte ...ja wat eigenlijk?

MRoe 13 mei 2025
Orakel gaat verder waar Hex is gebleven. Het zijn twee volkomen losstaande verhalen, maar (een van) de hoofdrolspeler(s) is de wat nonchalante, maar broodnuchtere Robert Grim, die de waanzin in het Gelderse Beek met de oeroude heks tot een -min of meer- bevredigend einde wist te brengen. Hij duikt wederom op in Orakel, wanneer de uiterst geheime Novermber-6 organisatie een beroep op hem doet, vanwege zijn eerdere ervaringen met bovennatuurlijke verschijnselen. Ditmaal een 17e eeuws vergane schip dat ineens in de duinen bij Katwijk belandt. Luca Wolf ontdekt het, samen met zijn dorpsgenootje als hij naar school fiets. In totaal 15 mensen verdwijnen door een luik en keren -aanvankelijk- niet terug. JE voelt al letterlijk nattigheid, maar het wordt nog gekker. Als een soort zombies verschijnen ze bij familie en relaties, vermoorden of verminken deze en kalken leuzen op muren en andere plekken met de boodschap 'we need more'. Dat slaat dan op offers die kennelijk gebracht moeten worden aan de zee. Luca Wolf weet telkens de dans te ontspringen, mede dankzij zijn nieuwe vriendinnetje Safiya. Hij dwarsboomt de geheime dienst, die overal verklaringen voor heeft (zoals het verdwijnen van die 15 mensen), maar steeds strakker de wurgketting om zich heem voelt. Robert Grim is the pain in the ass van deze organisatie. Hij werkt mee, maar alleen om zijn eigen verklaringen te toetsen. Uiteindelijk blijkt een oeroude strijd middels deze gebeurtenis opnieuw aan de oppervlakte te komen, waarin hoofd November-9 Eleanor en Luca de opponenten zijn: een strijd op leven en dood. Ik weet niet onder welke discipline je Orakel moet plaatsen: een thriller? Ja. Science fiction? In zekere zin. Horror? Heeft er wel wat weg van. Magisch realisme? Bovennatuurlijke verschijnselen? ....Het is van alles wat, in een heerlijk nagelbijtend 450 pagina's dik vermaak ineengevlochten. Olde Heuvelt gaat de karikatuur voorbij en brengt een geloofwaardig verhaal, waarbij je van ongeloof van je stoel valt. Knap en leesbaar geschreven, met soms heerlijk cynisme. Onstspanning om je vingernagels er bij af te bijten.....

Reageer op deze recensie

Meer recensies van MRoe