Sprookje?

Daydreamer
“Vele mopperen omdat rozen doornen hebben. Ik ben vooral dankbaar dat doornen rozen hebben.”
Bij mijn eerste ontmoeting met Luna maakte ik kennis met een lief, Freek en nieuwsgierig meisje. Ze was volledig onder de indruk van alles rondom haar en vooral van het feit dat er überhaupt personen haar boek wilden lezen.
Na haar boekvoorstelling had ik enorm veel zin om te starten in “Day Dreamer” ik wilde het verhaal lezen van Lora en haar hondje Henry.
Zo mooi als Luna het verhaal kan verwoorden, net dat verhaal was mij snel kwijt. Te sprookjesachtig en te verwarrend voor mij, en toch de vloeiende pen heeft ervoor gezorgd dat ik verder las. En enorm dubbel gevoel doorheen heel het boek. Luna schrijft prachtige zinnen die je fantasie aan het werk zetten. Ze neemt je van bladzijde 1 mee in haar sprookjeswereld die toch net dat tikkeltje absurder in elkaar steekt dan de sprookjes waarmee ik ben opgegroeid. Verschillende sprookjes lopen door elkaar en clichés volgen elkaar op, waardoor het verhaal wat magie verliest. Gelukkig is er de mysterieuze Bobby; vriend of vijand daar wil je gewoon meer over weten. Naar het einde toe werkt Luna tot een cliffhanger waardoor er toch een nieuwsgierigheid is gewekt en ik wel uitkijk naar het vervolg.