Lezersrecensie
Helaas geen boek voor mij
Ik probeer altijd zo blanco mogelijk een nieuw verhaal in te gaan zodat de verwachtingen niet al te hoog liggen voordat je begint met lezen. Wel moet de titel en de flapomschrijving me intrigeren voordat ik aan een boek wil beginnen. Dat was hier zeker het geval. De titel is prachtig uitgekozen en de omschrijving sloot aan bij wat mij interesseert in een boekentitel: een goede karakterontwikkeling en een mysterieus/interessant personage.
Helaas begon het boek voor mij al best op een slechte toon door het gebruik van platte en in mijn ogen onnodige vrouwonvriendelijke uitspraken plus slutshaming. Dit zijn geen boeken die ik graag lees en zeker geen boeken waar ik van geniet. Dit soort uitspraken (bijv. het vergeleken van vrouwenbillen met een slagersvitrine waar echt eens goed in geknepen moet worden) voegen totaal niks toe aan het verhaal. Ja onze hoofdpersoon is een puber zoals sommige lezers zouden aanwijzen, wat ik overigens geen excuus vind om zo te denken of je zo te gedragen, maar dan nog komt het allemaal erg plat en bot over.
Ook de omschrijvingen van het drugsgebruik waren totaal niet gebalanceerd. We zagen alleen ''de goede kanten'' ervan zoals het high feesten en de vermindering van je kater, en er was geen plek om de nadelen ervan te benoemen. Dit is zeker raar als ik kijk naar hoe diep er over andere dingen nagedacht wordt, op het filosofische af. Drugs zijn kennelijk wel erg normaal en hoeven geen tweede gedachte te hebben. Weer zo'n teleurstellend puntje als je een schrijver bent die graag een positief en voorbeeldig verhaal wilt vertellen aan (LHBT+) jongeren.
Wat ik dus wel goed vond aan het verhaal was de omschreven acceptatie die Alec krijgt van zijn vrienden en familie. Dit zorgt inderdaad voor een hoopvolle blik op de coming-out in deze (wat) mildere tijden waarin wij ons nu in Nederland bevinden. Het laat zien dat vriendschap en familie onvoorwaardelijke manieren van liefde horen te zijn en dat dit door iets als geaardheid niet hoort te veranderen. Alec bleef gewoon Alec, ook toen hij ontdekte dat hij op mannen viel.
Ook vond ik het leuk hoe Björn werd weggezet als de mysterieuze nieuwe jongen op school. Het toevoegen van deze aparte en op het eerste gezicht lijkende wijze jongen gaf een leuke twist aan het verhaal. Maar zoals het vaak het geval is, lijkt het alsof Björn alles weet maar ook dat is schijn. Björn is ook maar een jongen op weg naar volwassenheid die al veel heeft meegemaakt met zijn vader. Ik vond het goed hoe de schrijver Björns Zweedse achtergrond inzette in het verhaal en zo de lezer ook een kijkje liet nemen in de Zweedse cultuur. Dit was een interessante toevoeging!
Helaas eindigde het boek met een anticlimax. De flaptekst doet lijken alsof Björn vermist raakt en er een zoektocht gaat plaatsvinden. Achteraf blijkt hij helemaal niet zo vermist te zijn en sluiten we het verhaal nogal slap af met een brief van Björn naar Alec terwijl Alec zijn onzekere toekomst met nog veel meer nieuwe ontdekkingen en reizen tegemoet gaat. Zeker een hoopvol einde maar geen vervullende.
Helaas begon het boek voor mij al best op een slechte toon door het gebruik van platte en in mijn ogen onnodige vrouwonvriendelijke uitspraken plus slutshaming. Dit zijn geen boeken die ik graag lees en zeker geen boeken waar ik van geniet. Dit soort uitspraken (bijv. het vergeleken van vrouwenbillen met een slagersvitrine waar echt eens goed in geknepen moet worden) voegen totaal niks toe aan het verhaal. Ja onze hoofdpersoon is een puber zoals sommige lezers zouden aanwijzen, wat ik overigens geen excuus vind om zo te denken of je zo te gedragen, maar dan nog komt het allemaal erg plat en bot over.
Ook de omschrijvingen van het drugsgebruik waren totaal niet gebalanceerd. We zagen alleen ''de goede kanten'' ervan zoals het high feesten en de vermindering van je kater, en er was geen plek om de nadelen ervan te benoemen. Dit is zeker raar als ik kijk naar hoe diep er over andere dingen nagedacht wordt, op het filosofische af. Drugs zijn kennelijk wel erg normaal en hoeven geen tweede gedachte te hebben. Weer zo'n teleurstellend puntje als je een schrijver bent die graag een positief en voorbeeldig verhaal wilt vertellen aan (LHBT+) jongeren.
Wat ik dus wel goed vond aan het verhaal was de omschreven acceptatie die Alec krijgt van zijn vrienden en familie. Dit zorgt inderdaad voor een hoopvolle blik op de coming-out in deze (wat) mildere tijden waarin wij ons nu in Nederland bevinden. Het laat zien dat vriendschap en familie onvoorwaardelijke manieren van liefde horen te zijn en dat dit door iets als geaardheid niet hoort te veranderen. Alec bleef gewoon Alec, ook toen hij ontdekte dat hij op mannen viel.
Ook vond ik het leuk hoe Björn werd weggezet als de mysterieuze nieuwe jongen op school. Het toevoegen van deze aparte en op het eerste gezicht lijkende wijze jongen gaf een leuke twist aan het verhaal. Maar zoals het vaak het geval is, lijkt het alsof Björn alles weet maar ook dat is schijn. Björn is ook maar een jongen op weg naar volwassenheid die al veel heeft meegemaakt met zijn vader. Ik vond het goed hoe de schrijver Björns Zweedse achtergrond inzette in het verhaal en zo de lezer ook een kijkje liet nemen in de Zweedse cultuur. Dit was een interessante toevoeging!
Helaas eindigde het boek met een anticlimax. De flaptekst doet lijken alsof Björn vermist raakt en er een zoektocht gaat plaatsvinden. Achteraf blijkt hij helemaal niet zo vermist te zijn en sluiten we het verhaal nogal slap af met een brief van Björn naar Alec terwijl Alec zijn onzekere toekomst met nog veel meer nieuwe ontdekkingen en reizen tegemoet gaat. Zeker een hoopvol einde maar geen vervullende.
1
1
Reageer op deze recensie
