Hoe diep kun je gaan..

Eerder las ik van hem een kleine verhalenbundel “Sorry for your trouble” die me erg beviel. Reden om nu dit werk ter hand te nemen. Dit is het eerste deel van een trilogie over Frank Bascombe, sportjournalist maar in zijn hart boekenschrijver. Frank is hier 38 jaar (“al wat ouder”), gescheiden, één dochter van 9. Hij probeert een verhouding te beginnen met de praktisch ingestelde Vicky, een verpleegkundige die hij als patiënt in het ziekenhuis leerde kennen. Nicky is recht-door-zee en afkomstig uit een minder ontwikkeld milieu, hetgeen leidt tot een moeizaam verlopende kennismaking van Frank met haar familie, waarbij ook nog komt dat Frank in het begin van hun twijfelachtige verkering het alweer met een andere vrouw lijkt aan te leggen. Tussendoor heeft Frank ook nog regelmatig bijeenkomsten en gesprekken met zijn ex, van wie je als lezer de indruk krijgt dat zíj onze Frank nog het beste begrijpt maar tegelijk ook dat zij ook wel blij is van hem af te zijn. En dát komt (althans, dat vindt déze lezer) omdat Frank wel heel erg over alles wat op zijn pad komt (maar Susan ook álles) de voor- en nadelen, de voors en tegens, de mogelijke gevolgen et cetera et cetera overdenkt. Zoals ik bij die verhalenbundel al opmerkte: een beetje in de stijl van Jonathan Franzen, maar dan nóg verder gaand. Op zich aardig, maar ik kreeg wel genoeg van Franks muggenzifterij, onzekerheid, overpeinzingen en twijfels. Ik begin nog wel aan deel 2 (Independence Day) maar of ik die dan uitlees? Je hoort nog van me…