Ik mis iets... denk ik

Aangeprezen als “komisch moordmysterie, apocalyptische satire”...oftewel die mág je niet missen! Vol goede moed én verwachting begon ik er dus aan… om het tot pagina 125 vol te houden. Daar had ik mij al drie keer eerder voorgenomen te stoppen, wat ik op deze bladzijde realiseerde. Komisch? Satire? Mysterie? Zelfs de moord moest nog plaats vinden, maar ik kende wel al het slachtoffer en de dader. Verder was de tekst tot hier een aaneenrijging van banaliteiten, algemene waarheden, seksuele toespelingen en platvloerse conversaties waarbij af en toe bijna wetenschappelijk gefundeerd feitenmateriaal gebruikt wordt om mij totaal onduidelijke redenen (bladvulling?). Het imponeert een beetje als een mengeling van Little Britain en The Young Ones, maar dan zonder humor. Of zou ik het helemaal verkeerd begrijpen? Ook áls dat zo is: niks voor mij.