Lezersrecensie
Een psychologisch spelletje
'Schreeuwende stilte' is het tweede deel uit de serie rond Elena. In het begin was het eventjes in het geheugen graven om de personages opnieuw te leren kennen. Met de hulp van Marja zit je algauw in het verhaal en eenmaal de trein vertrokken is, is die nauwelijks te stoppen.
Voordat Elena met Max en de kinderen naar Italië verhuist, brengt ze een bezoek aan haar huis in Den Haag. Ze neemt afscheid van haar tante en krijgt van haar een doos met spullen van haar overleden ouders mee.
Daarin vindt ze het dagboek van haar vader. Zal dit dagboek haar helpen om haar nachtmerries definitief te doen stoppen? En zal ze het raadsel rond het auto-ongeluk waarbij haar ouders overleden en zij als enige overleefde eindelijk opgelost worden? Welke geheimen zullen nog tevoorschijn komen?
Wanneer ze in Napels aankomt, voelt Elena dat ze helemaal niet welkom is. De machtige familie Firenzo laat haar volledig links liggen en Elena voelt dat er iets niet pluis is. Toch blijft ze in Napels want ze wil de kinderen beschermen die heel aan haar gehecht zijn. En Max waar ze toch stiekem een beetje verliefd op is, wil ze niet in de steek laten. Maar wie van de familie Firenzo kan ze nu nog eigenlijk vertrouwen?
Net zoals in het eerste deel, spelen de geheimen die de personages voor elkaar hebben een grote rol. De relatie tussen Max en Elena balanceert op een dunne draad, de ene keer trekken ze elkaar aan om dan later weer elk zijn eigen pad te volgen. Alleen de kinderen zijn de enige vaste schakel tussen hen. Hoe mooi is het dat Elena, na wat zij als kind heeft meegemaakt, zo de kinderen van Max beschermt en hen liefde geeft zodat ze toch gelukkig kunnen opgroeien.
Zoals in haar andere boeken slaagt Marja erin om de aandacht van de lezer vast te houden. Ze drijft de spanning geleidelijk aan op, ze speelt als het ware een psychologisch spelletje met de lezer. Maar waarom laat ze net zoals het vorige deel 'Verdwenen stemmen' het boek eindigen met een open einde? Dus Marja kom maar op met het derde deel want ik wil echt wel weten hoe Elena's verhaal zal eindigen.
Voordat Elena met Max en de kinderen naar Italië verhuist, brengt ze een bezoek aan haar huis in Den Haag. Ze neemt afscheid van haar tante en krijgt van haar een doos met spullen van haar overleden ouders mee.
Daarin vindt ze het dagboek van haar vader. Zal dit dagboek haar helpen om haar nachtmerries definitief te doen stoppen? En zal ze het raadsel rond het auto-ongeluk waarbij haar ouders overleden en zij als enige overleefde eindelijk opgelost worden? Welke geheimen zullen nog tevoorschijn komen?
Wanneer ze in Napels aankomt, voelt Elena dat ze helemaal niet welkom is. De machtige familie Firenzo laat haar volledig links liggen en Elena voelt dat er iets niet pluis is. Toch blijft ze in Napels want ze wil de kinderen beschermen die heel aan haar gehecht zijn. En Max waar ze toch stiekem een beetje verliefd op is, wil ze niet in de steek laten. Maar wie van de familie Firenzo kan ze nu nog eigenlijk vertrouwen?
Net zoals in het eerste deel, spelen de geheimen die de personages voor elkaar hebben een grote rol. De relatie tussen Max en Elena balanceert op een dunne draad, de ene keer trekken ze elkaar aan om dan later weer elk zijn eigen pad te volgen. Alleen de kinderen zijn de enige vaste schakel tussen hen. Hoe mooi is het dat Elena, na wat zij als kind heeft meegemaakt, zo de kinderen van Max beschermt en hen liefde geeft zodat ze toch gelukkig kunnen opgroeien.
Zoals in haar andere boeken slaagt Marja erin om de aandacht van de lezer vast te houden. Ze drijft de spanning geleidelijk aan op, ze speelt als het ware een psychologisch spelletje met de lezer. Maar waarom laat ze net zoals het vorige deel 'Verdwenen stemmen' het boek eindigen met een open einde? Dus Marja kom maar op met het derde deel want ik wil echt wel weten hoe Elena's verhaal zal eindigen.
1
Reageer op deze recensie
