feelgood en romantisch

Molly en Cassie hebben twee moeders, Patty is hun biologische blanke joodse moeder. Nadine is de donkere partner van hun mama, zij heeft een zoontje Xavier van dezelfde donor als de tweeling daardoor is Xavier biologisch hun half-broertje. Abby is de dochter van de zus van Nadine en biologisch gezien dus niet een echt nichtje van de tweeling maar zo zien ze haar wel en ze is ook hun beste vriendin. Ook Olivia is een gezamelijke goede vriendin van de meiden. Olivia heeft een vriendje Evan Schulmeister. Mina het liefje van Cassie doet haar laatste jaar fotografie op Georgetown Day samen met haar maatje Will. Mina’s ouders zijn psychologen en Amerikaans-Koreaans. Reid Wertheim (bijgenaamd Midden-Aarde jongen) van de vakantie-job van Molly is de zoon van van Deborah en Ari Wertheim eigenaars van de winkel Bissel. Veel personages die je allemaal leert kennen al blijft dit leren kennen wat aan de oppervlakte. Zo wordt het joods zijn vermeld maar niet echt verder iets mee gedaan dit geldt ook voor het prozac gebruik van Molly, het wordt terloops vermeld maar niets mee gedaan dit vond ik wel jammer.

Verder is het een fijn boek, soms grappig, soms triest en zowat alle andere emoties passeren de revue. Wanneer Cassie hals over kop verliefd word op Mina (het Punani meisje en dit mogen jullie zelf ontdekken maar het is echt grappig) voelt Molly zich buitengesloten, eenzaam en verdrietig ook al proberen Cassie en Mina Molly overal in te betrekken toch blijft Molly eenzaam om hier iets aan te doen willen de meiden Molly aan hipster Will koppelen en dan komen alle onzekerheden van Molly boven wie wil nu een volslank meisje als zij? Bij een jongen in de buurt vallen haar hersenen stil en weet ze niet wat ze moet zeggen en wordt ze over alles wat ze doet en zegt onzeker. Ook kreeg ze geregeld gemene opmerkingen over haar gewicht zelfs van haar eigen oma. Ik kon me enorm herkennen in de problemen en onzekerheden van Molly zelf volslank zijnde. In dit onderwerp heeft Albertelli haar duidelijk verdiept dat kon je merken aan kleine dingen zoals het schuren van de billen als je een rokje draagt en andere problemen waar zware mensen mee te maken hebben. het verdriet en de onzekerheden van Molly komen soms heel hard aan omdat ze net zo realistisch zijn en als ze dan iets voor Reid de übernerd gaat voelen is ze bang dat mensen denken dat ze niet beter kan krijgen moest ze voor hem kiezen en niet voor de knappe Will. Overal denkt ze dat mensen naar haar kijken wat ik zelf vaak ook ervaar. Ook de relatie tussen de tweeling zussen is prachtig weergegeven .

Albertelli’s schrijfstijl is vlot vaak poetisch en in korte hoofdstukken. Ze weet je te raken met haar woorden en zinnen. Dit was een super tussendoor boek met toch ook heel wat feelgood momenten in, meestal gewoon heerlijk romantisch. Ik moet bekennen dat ik het boek over Simon nog niet gelezen heb maar dat zeker zal doen!