Elk huisje heeft zijn brandje!

De auteur:
Celeste Ng werd geboren in Pittsburgh te 1980. Op haar tiende verhuisde ze met haar ouders naar Shaker Heights, Ohio, waar ze op school al co-editeur was van het literair schoolblad. Haar vader werkte bij de Nasa tot die in 2004 overleed. Moeder is een chemist en lerares. Haar eerste boek all the things I never told you , vertaald als wat ik nooit eerder heb gezegd werd het Amazon boek van het jaar 2014. Haar kortverhaal, Girls at Play, won de Pushcart Prize, (amerikaanse prijs voor kortverhalen), in 2012.
Inhoud:
Het boek gaat over de rijke familie Richardson, moeder Elena, Meneer Richardson en de kinderen Lexie, Trip, Moody en Izzy. Elena verhuurt haar appartement aan de fotografe (kunstenares) Mia en haar dochter Pearl. Als de twee tegenover elkaar komen te staan bij een voogdijzaak van vrienden ontstaan er vonken tussen de twee families.
Mening:
Het boek begint spannend met het einde en dan ga je terug naar het begin van het verhaal om te ontdekken hoe het zover kwam en uiteraard wil je dat graag weten. Dan zakt het verhaal plots in, het wordt langdradig en gaat veel te traag. Hier ben ik bang dat mensen het boek misschien voor bekeken houden, misschien had ik het zelf ook wel gedaan, gelukkig moest ik door in men recensie exemplaar. Een stukje na het midden wordt het boek opnieuw ijzersterk. Je komt zoveel te weten over Mia haar verleden en over keuzes die gemaakt worden zowel bij de voogdijzaak als bij één van de tieners. Plots kan je begrip opbrengen voor bepaalde domme keuzes die sommige personages maken. Je eigen emoties waarvan je niet eens wist dat je ze diep in je had woekeren veranderen in een heuse inferno. Tenslotte welke keuzes zouden wij niet maken om onze kinderen te beschermen of te behouden? Het moederschap wordt in het boek samengevat in een prachtige uitspraak " Voor een ouder was een kind niet zomaar een persoon: je kind was een plék, een soort Narnia, een enorme, eeuwige plek waar het heden waarin je leefde en het verleden dat je je herinnerde en de toekomst waarnaar je verlangde allemaal tegelijk bestonden. Je zag het telkens wanneer je naar haar keek.: in haar gezicht waren de lagen te zien van een baby die ze geweest was, het kind dat ze nu was en de volwassene die ze zou worden en die zag je allemaal tegelijk als een 3D beeld." Prachtig toch. Alle moeders in het boek maken fouten en Celeste geeft je het gevoel dat dat oké is, je krijgt tenslotte geen handleiding bij een kind.
Kleine brandjes overal slaat vooral op alle drama's in de verschillende gezinnen en de brand die plaats vindt maar ook vele quotes in het boek hebben te maken met vuur . Hier volgen er een paar:"die vurige kant van haar die, na zoveel jaar in een veilig voorstadje, nu leek te zijn afgekoeld tot wat smeulende kooltjes."
"Toen al had Mia een idee van wat ze teweeg zou brengen, er prikte een warme geur in haar neus, als de eerste rookwalm van een vlammenzee ver weg."
"Haar hele leven had ze geleerd dat hartstocht even gevaarlijk was als vuur. het liep zo snel uit de hand. Het klom over muren en sprong over greppels. Vonkjes sprongen weg als vlooien en zo verspreidde het vuur zich razendsnel; een briesje kon de sintels kilometers ver meenemen. Het was maar het beste om de eerste vonk onder controle te houden en hem heel voorzichtig door te geven aan de volgende generatie, als een olympische fakkel. Of misschien om het voorzichtig te voeden, als een eeuwige vlam: iets wat je herinnerde aan het licht en het goede dat nooit brand zou stichten - nooit brand zou kunnen stichten. Zorgvuldig onder controle gehouden. Onder de duim. Blij in gevangenschap. Een vuurzee moest te allen tijde worden vermeden, vond ze."
"Mia streelde Izzy's haar, dat als rookpluimen tussen haar vingers golfde."
Zoals je al merkt aan de quotes een prachtig geschreven boek met erg sterke personages waar je je enorm mee gaat in inleven.