Knaller van een verhaal in dramatische setting

Van uitgeverij Rainbow mocht ik een recensie exemplaar lezen van Als wij schurken waren. De flaptekst spreekt me erg aan en het dode musje op de cover ( zeker een verwijzing in het verhaal) geeft meteen de sfeer aan van deze bijzonder literaire roman.

Flaptekst:

Oliver Marks heeft net tien jaar in de gevangenis gezeten voor een moord die hij wel of niet heeft gepleegd. Op de dag van zijn vrijlating wordt hij bezocht door detective Colborne, die voor zijn pensioen wil weten wat er tien jaar geleden echt gebeurd is.
Als jonge Shakespeare-acteur op een exclusief conservatorium merkte Oliver op dat zijn getalenteerde klasgenoten zowel op het podium als daarbuiten dezelfde rollen leken te spelen - schurk, held, verleidster - terwijl hij zelf altijd een bijrol had. Maar wanneer de docenten de rolverdeling veranderen, slaat vriendschap om in rivaliteit.
Als een van de zeven vrienden dood wordt aangetroffen, staat de rest voor hun grootste acteeruitdaging tot nu toe: de politie, en met name zichzelf, overtuigen van hun onschuld.

Het boek vind ik moeilijk in een hokje te plaatsen. Een literaire roman, een thriller, een who-dunnit? In ieder geval is het een bijzonder verhaal, in een prachtig weergegeven setting: de kunstacademie Dellecher Classical Conservarory met groot landgoed. Ik moest er even inkomen met zoveel personages, vond het begin lastig om de vrienden uit elkaar te houden. De zeven vrienden blijken allemaal in een soort bepaalde rol te zitten: de rollen die synchroon lopen met het werk van Shakespeare.

Het verhaal in opgedeeld in vijf bedrijven met in ieder bedrijf verschillende tonelen. Dit maakt het ' toneelgevoel' sterker. Elk bedrijf begint met een proloog, waarin de hoofdpersonage Oliver de bijna gepensioneerde agent Colborne, direct na de vrijlating van zijn gevangenschap, vertelt hoe de vork in de steel zit. Omdat Rio elke keer iets prijsgeeft blijft het spannend. De grote vraag is natuurlijk: heeft Oliver terecht gevangen gezeten? Dat maakt het verhaal spannend en je wordt meegezogen in het web van vriendschap, jaloezie, verraad, liefde en kameraadschap. Een mooi gegeven vind ik de dunne lijn van gespeelde rol en je eigen karakter. Veel acteurs hebben er last van om de gespeelde personage van zich af te schudden. Wie is wie? Dat gegeven had Rio wellicht iets meer kunnen uitdiepen. De grote kracht is dat iedereen wel zo'n personage herkent.

De vrienden spreken elkaar vaak aan in teksten van Shakespeare, wat soms lastig te volgen is als je niet zo veel van Shakespeare afweet , maar is wel belamgrijk voor het verhaal. Neem dit gegeven en een vette portie spanning in een dramatische setting, en je hebt een knaller van een verhaal te pakken.

Als wij schurken waren is voor mij vooral een kunstzinnige, spannende, dramatische en goed in elkaar stekende who-dunnit.