Lezersrecensie
Verbijsterend document in romanvorm
Zeer zwaar gecensureerd is dit boek al eens uitgegeven. Ongecensureerd is dit boek eerder uitgegeven, en in 2024 kwam er een heruitgave van dit “document in romanvorm” Alles in dit boek is waar, schrijft Anatoli Koeznetsov aan het begin van het boek en dit herhaalt hij ook een aantal keren tijdens het verhaal.
Het verhaal speelt zich af in Kiev tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een deel van de Oekraïense bevolking zag de Duitsers in de eerste instantie als bevrijders van de onderdrukkende Sovjet Unie, maar hier kwam al snel verandering in toen de Duitsers begonnen met het vermoorden van joden en andere mensen die de Duitsers als bedreiging zagen. Deze executies vonden plaats in een ravijn in Kiev dat de naam Babi Jar draagt.
De schrijver vertelt wat hij zelf heeft meegemaakt en wat hij van ooggetuigen heeft gehoord.
Alles in dit boek is waar. Dat zinnetje ging tijdens het lezen van dit boek een aantal keren door mijn hoofd. Ik dacht dat ik door het leven van boeken van onder ander Primo Levi wel een aardig beeld had van de verschrikkingen die zich in de Tweede Wereldoorlog hebben afgespeeld, maar dit boek geeft nog meer onmenselijkheden prijs.
De schrijver schept door zijn manier van schrijven voor mijn gevoel enigszins afstand, hij vertelt het verhaal alsof hij er zelf geen onderdeel van is geweest. Daardoor gaf het mij soms een dubbel gevoel, al vind ik het lastig om dat op te schrijven. Ik kan me het afstandelijke heel goed voorstellen wanneer er gruwelijkheden beschreven worden, ik vond het lastig om die afstand te voelen wanneer het ging om interactie met andere personen in het verhaal. Maar als ik hier dan weer over nadenk dan kan ik dat toch ook weer begrijpen, in zulke vreselijke omstandigheden wordt een mens ook afstandelijk denk ik.
Het was geen makkelijk boek om te lezen. Het blijft me verbazen waar mensen toe in staat zijn, wat mensen een ander mens aan kunnen doen. Toch denk ik dat het, zeker in een tijd waarin haat weer in razend tempo toeneemt, goed is dat een boek als Babi Jar opnieuw wordt uitgegeven.
Het verhaal speelt zich af in Kiev tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een deel van de Oekraïense bevolking zag de Duitsers in de eerste instantie als bevrijders van de onderdrukkende Sovjet Unie, maar hier kwam al snel verandering in toen de Duitsers begonnen met het vermoorden van joden en andere mensen die de Duitsers als bedreiging zagen. Deze executies vonden plaats in een ravijn in Kiev dat de naam Babi Jar draagt.
De schrijver vertelt wat hij zelf heeft meegemaakt en wat hij van ooggetuigen heeft gehoord.
Alles in dit boek is waar. Dat zinnetje ging tijdens het lezen van dit boek een aantal keren door mijn hoofd. Ik dacht dat ik door het leven van boeken van onder ander Primo Levi wel een aardig beeld had van de verschrikkingen die zich in de Tweede Wereldoorlog hebben afgespeeld, maar dit boek geeft nog meer onmenselijkheden prijs.
De schrijver schept door zijn manier van schrijven voor mijn gevoel enigszins afstand, hij vertelt het verhaal alsof hij er zelf geen onderdeel van is geweest. Daardoor gaf het mij soms een dubbel gevoel, al vind ik het lastig om dat op te schrijven. Ik kan me het afstandelijke heel goed voorstellen wanneer er gruwelijkheden beschreven worden, ik vond het lastig om die afstand te voelen wanneer het ging om interactie met andere personen in het verhaal. Maar als ik hier dan weer over nadenk dan kan ik dat toch ook weer begrijpen, in zulke vreselijke omstandigheden wordt een mens ook afstandelijk denk ik.
Het was geen makkelijk boek om te lezen. Het blijft me verbazen waar mensen toe in staat zijn, wat mensen een ander mens aan kunnen doen. Toch denk ik dat het, zeker in een tijd waarin haat weer in razend tempo toeneemt, goed is dat een boek als Babi Jar opnieuw wordt uitgegeven.
2
Reageer op deze recensie
