Zombieverhaal op een andere manier.

Zombieverhalen, ik vermoed dat er redelijk wat boeken te vinden zijn met dit onderwerp. De mens die besmet is die de andere bijt en zo de plaag verderzet. Ik heb er in het verleden wel al een paar gelezen in boeken of strips. Maar wat als het eerste boek van een reeks nu eens anders begint. Wat als er een oplossing gevonden is voor het probleem i.p.v. ze allemaal overhoop te schieten? Zou dit jullie dan aanspreken om dit boek te lezen? Indien ja, dan heb ik wel een boek voor jullie.

Zou er iemand bekend zijn met de schrijfster Deirdre Gould? Deze dame was een nobele onbekende voor mij totdat ik haar boek After the cure zag passeren. Maar wie is Deirdre?

Deirdre Gould woont in Maine met man en drie kinderen. De winters zijn daar koud maar ze ziet daar een groot voordeel in. Bij koude lopen de zombies minder rap. En het ligt wat afgelegen en krijgt genoeg stormen te verwerken. Dus ideaal voor een post-apocalyptische schrijfster.

Dat haar eerste boek de titel After the cure krijgt is logisch. Het verhaal start nadat men een serum gevonden heeft om de zombies terug te halen naar hun normale doen. Alhoewel normaal niet voor iedereen telt. Zij die het serum toegediend krijgen herinneren zich alles wat ze gedaan hebben tijdens hun “ziekte”. Het zelfmoordcijfer ligt dus bij hen heel hoog. Rondom de afgesloten stad loopt het nog vol met zombies. In de stad wordt een proces gehouden om de aanstekers van de ziekte te straffen. Frank, de advocaat van de beklaagde en Nella, een psychiater voor het gerecht proberen de waarheid te achterhalen vooraleer er een nieuwe plaag kan toeslaan.

Het is eens iets anders om een reeks te starten. In plaats van iemand die ziek wordt, direct starten met genezen en berechten. Een boek mag al eens uit de lijn stappen om aantrekkelijk te zijn.

De grote wereldopbouw miste ik wel een beetje in dit boek. Ik ben fan van goed uitgewerkte werelden, omgevingen die uitgebreid verbeeld worden. Een wereld die je na het lezen op je netvlies kunt zien staan.( Niet letterlijk he.)

De personages daarentegen vond ik niet slecht. Er zit een lijn van romantiek in het verhaal maar het draagt bij aan de algehele beleving. Het heeft als het ware een extra laagje aan het verhaal.

De personages op zich zijn genoeg uitgewerkt voor dit verhaal. Karakteromschrijving kon nog wat dieper maar was hier niet echt nodig om het verhaal te kunnen dragen. Dus daar klagen we niet over.

Het plot zit goed in elkaar. Hier en daar een kronkel om de aandacht vast te houden en een slot die wat extra spanning bevat en het einde wat een toespeling bevat naar het volgende deel. Het slot was hier en daar wel wat voorspelbaar door bepaalde toespelingen in het verhaal.

De spanningsboog had wat ups en downs maar het stoorde niet. Het was niet dat het volledige verhaal plots in elkaar zakt om dan later terug opgetrokken te worden. Het ging gewoon van spannende stukken naar een rustiger stuk om dan terug aan te zwengelen.