De veelzijdigheid van Churchill

In deze redelijk recente biografie van Andrew Roberts over Winston Churchill komen alle facetten van het leven van Churchill aan bod. Ook zijn meer persoonlijke leven wordt ontsloten omdat de schrijver toegang kreeg tot brieven van mensen uit zijn gezin en familie.
Het is geen objectief verslag van het leven van Churchill. De schrijver is duidelijk onder de indruk van deze markante persoonlijkheid hoewel de vele foute inschattingen die Churchill maakte niet onderbelicht blijven. Ze worden meestal wel meteen goed gepraat of anderen krijgen opzichtig de schuld. Churchill was geen gemakkelijke mens en kende zijn dieptepunten en hoogtepunten. Zijn directe omgeving had hier heel duidelijk ook mee te maken.
Churchill heeft, zoals andere biografen eerder al hebben besproken, moeten dealen met zijn bipolaire stoornis. Roberts negeert dit door het simpel ongemotiveerd tegen te spreken. Toch laat hij Churchill zien in zowel zijn (bijna kinderlijke) hypomane momenten als in zijn depressies. Ook de hoge mate van gevoeligheid, misschien wel overgevoeligheid, komt regelmatig terug in deze biografie van Churchill: de tranen van Churchill krijgen met elke druppel aandacht.. De creativiteit van Churchill (onder meer het schilderen en schrijven) duidt samen met deze symptomen op een bipolaire stoornis (ofwel een manische depressiviteit, een term die meer bij het tijdsbeeld past). Eén van de redenen waarom ik deze biografie wilde lezen, was mijn vraag hoe Churchill om is gegaan met zijn bipolaire stoornis. Was hij zich daarvan bewust? Was zijn omgeving (zijn vrouw, Clementine) zich daarvan bewust? In die zin ben ik dus enigszins teleurgesteld. Het wordt genegeerd.
Ik hou van geschiedenis en lees dus ook veel historische romans. Tegen die achtergrond is deze biografie van Andrew Roberts over Churchill een pareltje. Het bevestigt wel mijn terughoudendheid om biografieën te lezen: de stempel die de toevallige schrijver drukt op de envelop kan het zicht ontnemen op de schoonheid van de postzegel.