Pittig verhaal, luchtig en onderhoudend opgeschreven

Omdat de zestienjarige Quintin voortdurend recalcitrant gedrag vertoont (wellicht mede door een akelige ervaring in zijn jeugd), wordt hij in een jeugdinrichting opgenomen. Na een half jaar vindt de familie het genoeg en wordt hij op advies van zijn oma en na overleg met de dominee naar een gezin in Canada gestuurd. Daar belandt hij in een streng gereformeerd gezin van de familie Decker. De zes kinderen zijn supercorrect en streng gelovig opgevoed. Alleen het op een na jongste kind, Ruth, springt er uit. Zij is een echte spring-in-het-veld en onttrekt zich aan de strenge huisregels. Geen wonder dat zij en Quintin al snel dikke vrienden worden. Ook raakt Quintin bevriend met Mike, de zoon van de plaatselijke dominee. Mike gaat eveneens gebukt onder een jeugdtrauma.

Ondanks de belofte dat Quintin in Canada naar school zou gaan, wordt hij door de weeks bij boer Fletcher en zijn vrouw ondergebracht. De boer is zelfs nog strenger dan vader Decker. Quintin krijgt de hele dag door afgemeten opdrachten toegesnauwd en kan geen goed doen. Vrouw Fletcher is wél aardig en bakt lekkere dingen voor hem.

In de loop van het verhaal maakt Quintin het nodige mee. Hij ontpopt zich als een gehoorzame jongen die wel zijn rebelse streken houdt. Hij is geliefd bij de dominee en mag er elke zondag mee eten. Ook zorgt hij goed voor de dieren op de boerderij van Fletcher. Met de boer komt het niet meer goed. Aan het eind van het boek neemt Quintin afscheid van beide families en keert hij terug naar huis, gelouterd, sterker, en volwassen geworden. Zijn trauma’s blijkt hij echter nog niet helemaal verwerkt te hebben.

Dit boek is winnaar van de Boekhandelsprijs 2025. Dat vind ik te veel eer. Voor mij springt dit boek er niet echt uit. Het heeft wel sterke punten. Het boek is onderhoudend en luchtig geschreven, ondanks de bij vlagen zware gebeurtenissen. Al snel voel je sympathie voor de jonge Quintin. Soms lijkt Quintin inderdaad op een wat rebelse maar innemende puber, maar er zijn ook passages dat zijn gedachten en gedrag eerder op die van een 12-14 jarige lijken, of juist van een (bijna) volwassene.

Wat opvalt is de archaïsche taal waarmee vader Decker en de boer zich bedienen. De schrijver lijkt hier te vervallen in clichés, maar de woordkeuze vindt je nog steeds terug in de Bible Belt en bij de SGP. De mannenbroeders bedienen zich eveneens van archaïsch woordgebruik en laten uitgesproken conservatieve opvattingen zien. Alsof hun denken de laatste twintig eeuwen heeft stil gestaan. Prima om voor Christelijke waarden te staan, zoals naastenliefde, anderen willen helpen, empathie, integriteit en eerlijkheid, maar waarom sommige mensen zich nog steeds zo dogmatisch vasthouden aan teksten uit het verre verleden, opgeschreven in een andere tijd en cultuur, is mij een raadsel.

Dat vader Decker en boer Fletcher zich voortdurend streng, hard en liefdeloos gedragen, staat in schril contrast met waar het Christendom werkelijk voor staat. Helaas leven mensen vaak niet volgens waar ze naar eigen zeggen voor staan, en laten zij zich vaak leiden door hun beschadigde ego, innerlijke driften en impulsen. Ik vrees dat dit van alle tijden zal blijven.