Lezersrecensie
Een aanrader in de LGBTQ+

27 januari 2019
Ik heb nogal wat ideeën bij dit boek, dus deze review gaat langer zijn dan anders. Here goes.
Het verhaal op zich vond ik wel tof. Een aangename read - maar eerlijk gezegd ook niet meer dan dat. Ik heb me er wel mee geamuseerd; er kwamen een paar leuke scènes in. Degene die me het meeste bij zal blijven zit op het einde, als Arthur op zoektocht moet door New York omdat Ben brieven voor hem verstopt heeft. Dat was mooi gedaan. Er zaten helaas ook een paar mindere scènes in - bij uitstek op bladzijde 246-247, waar Ben wat mij betrof echt volledig over de schreef ging met die opmerking tegen David over Davids relatie met Samantha. Dat ging er echt los over, vond ik - en dat komt dan van iemand die al redelijk weinig opheeft met tact. Ik begrijp dat het moeilijk is als je net last hebt in je eigen relatie, maar nee, dat vond ik er wel wat te veel aan.
Verder eigenlijk geen uitgesproken positieve of negatieve opmerkingen aan de plot zelf. Jammer genoeg spraken noch Arthur, noch Ben, mij echt heel erg aan als personages; mijn favorieten waren zonder twijfel Namrata en Juliet, die waren echt geweldig, gevolgd door Samantha. Eerlijk gezegd was ik veel geïnteresseerder in Sam en Davids relatie dan die van Ben en Arthur. Daar mag nu eens een spin-off van komen.
De vermeldingen van de fandoms waren leuk; zelfs al snap ik dat niet, ik apprecieer het altijd erg want ik ben zelf ook zo. Het nadeel was wel dat ik echt geen flauw idee heb wat dat hele Hamilton-gedoe juist is, ik heb er nog nooit van gehoord. Dus daar heb ik het een en ander gemist, volgens mij. Maar dat stoort ook niet. Leuk dat Wattpad vermeld werd, trouwens. (Trouwens: van Harry Potter weet ik tenminste nog wel iets, voor het geval sommige mensen hun geloof in mij verloren waren.)
De vertaling kon, helaas, beter, als je 't mij vraagt. Er kwamen een paar heel erg Nederlands aandoende dingen in. Ik begrijp dat je als Nederlandse verta(a)l(st)er niet van alles op de hoogte bent (de Vlaamse ook niet, natuurlijk), maar een efforke mag je zo nu en dan wel eens maken. 'OV' ('openbaar vervoer') wordt bij ons niet gebruikt, constructies in de vorm van 'ik moet een boek' (lezen, dus) zeggen wij ook niet echt. En het woord 'prima', oh hemel! Ik weet niet hoe het verder weg van Antwerpen is, maar ik ken uit mijn wijde omgeving eigenlijk niemand die dat gebruikt. Als dat zo nu en dan eens in een boek gebruikt wordt, bon, daar struikel ik niet over, maar jongens toch, hoeveel keer was in dit boek iets 'prima' of 'helemaal prima'?? Een aantal keer te veel, vind ik. Ik heb me er echt aan gestoord, en dat gebeurt eigenlijk heel weinig.
Wat me verder nog tegenstond aan dit boek was al die diversiteit weer. Ik lees echt amper contemporary, dus ik weet niet of dit normaal is, maar ik had de indruk dat het weer niet gepubliceerd kon worden zonder dat het politiek correct was. (Misschien lees ik daarom wel weinig contemporary's, als dit meer voorkomt.) En dan heb ik het niet over homo's - tuurlijk komen die er meer in dan in andere boeken, da's normaal. Maar biromantische aseksuelen, blanke halve Porto Ricanen, iemand met ADHD... en ik ben er geloof ik weeral een paar vergeten. Het is zo'n beetje als met Op de Rand van het Niets van Corinne Duyvis, daar was het ook wat té. En het ergst van al: hier en daar kwam een beetje gemaakt op me over. Mijn idee van deze dingen: als je het erin stopt, doe het met mate, en zorg dat het natuurlijk overkomt op je lezer. En op bepaalde momenten was dat hier niet het geval.
Oké, genoeg gezaagd nu. Ondanks dat dit precies een rant is waarin ik heel dit boek zit af te breken, heb ik er nog wel van genoten. Het is zoals op de leesclub: je zit meer dan een uur lang een boek bijna compleet met de grond gelijk te maken, maar uiteindelijk krijgt het dan wel een score van 7,5/10 of zo. 't Is geen fantastisch boek, en het heeft zijn minpunten, maar het is wel je tijd waard. En ik weet niks van de LGBTQ+-cultuur, maar ik kan me voorstellen dat dit soort boeken heel erg nodig én welkom zijn.
6,5/10 - en als ik de Engelse versie had gelezen, was dat een 7/10 geweest.
Het verhaal op zich vond ik wel tof. Een aangename read - maar eerlijk gezegd ook niet meer dan dat. Ik heb me er wel mee geamuseerd; er kwamen een paar leuke scènes in. Degene die me het meeste bij zal blijven zit op het einde, als Arthur op zoektocht moet door New York omdat Ben brieven voor hem verstopt heeft. Dat was mooi gedaan. Er zaten helaas ook een paar mindere scènes in - bij uitstek op bladzijde 246-247, waar Ben wat mij betrof echt volledig over de schreef ging met die opmerking tegen David over Davids relatie met Samantha. Dat ging er echt los over, vond ik - en dat komt dan van iemand die al redelijk weinig opheeft met tact. Ik begrijp dat het moeilijk is als je net last hebt in je eigen relatie, maar nee, dat vond ik er wel wat te veel aan.
Verder eigenlijk geen uitgesproken positieve of negatieve opmerkingen aan de plot zelf. Jammer genoeg spraken noch Arthur, noch Ben, mij echt heel erg aan als personages; mijn favorieten waren zonder twijfel Namrata en Juliet, die waren echt geweldig, gevolgd door Samantha. Eerlijk gezegd was ik veel geïnteresseerder in Sam en Davids relatie dan die van Ben en Arthur. Daar mag nu eens een spin-off van komen.
De vermeldingen van de fandoms waren leuk; zelfs al snap ik dat niet, ik apprecieer het altijd erg want ik ben zelf ook zo. Het nadeel was wel dat ik echt geen flauw idee heb wat dat hele Hamilton-gedoe juist is, ik heb er nog nooit van gehoord. Dus daar heb ik het een en ander gemist, volgens mij. Maar dat stoort ook niet. Leuk dat Wattpad vermeld werd, trouwens. (Trouwens: van Harry Potter weet ik tenminste nog wel iets, voor het geval sommige mensen hun geloof in mij verloren waren.)
De vertaling kon, helaas, beter, als je 't mij vraagt. Er kwamen een paar heel erg Nederlands aandoende dingen in. Ik begrijp dat je als Nederlandse verta(a)l(st)er niet van alles op de hoogte bent (de Vlaamse ook niet, natuurlijk), maar een efforke mag je zo nu en dan wel eens maken. 'OV' ('openbaar vervoer') wordt bij ons niet gebruikt, constructies in de vorm van 'ik moet een boek' (lezen, dus) zeggen wij ook niet echt. En het woord 'prima', oh hemel! Ik weet niet hoe het verder weg van Antwerpen is, maar ik ken uit mijn wijde omgeving eigenlijk niemand die dat gebruikt. Als dat zo nu en dan eens in een boek gebruikt wordt, bon, daar struikel ik niet over, maar jongens toch, hoeveel keer was in dit boek iets 'prima' of 'helemaal prima'?? Een aantal keer te veel, vind ik. Ik heb me er echt aan gestoord, en dat gebeurt eigenlijk heel weinig.
Wat me verder nog tegenstond aan dit boek was al die diversiteit weer. Ik lees echt amper contemporary, dus ik weet niet of dit normaal is, maar ik had de indruk dat het weer niet gepubliceerd kon worden zonder dat het politiek correct was. (Misschien lees ik daarom wel weinig contemporary's, als dit meer voorkomt.) En dan heb ik het niet over homo's - tuurlijk komen die er meer in dan in andere boeken, da's normaal. Maar biromantische aseksuelen, blanke halve Porto Ricanen, iemand met ADHD... en ik ben er geloof ik weeral een paar vergeten. Het is zo'n beetje als met Op de Rand van het Niets van Corinne Duyvis, daar was het ook wat té. En het ergst van al: hier en daar kwam een beetje gemaakt op me over. Mijn idee van deze dingen: als je het erin stopt, doe het met mate, en zorg dat het natuurlijk overkomt op je lezer. En op bepaalde momenten was dat hier niet het geval.
Oké, genoeg gezaagd nu. Ondanks dat dit precies een rant is waarin ik heel dit boek zit af te breken, heb ik er nog wel van genoten. Het is zoals op de leesclub: je zit meer dan een uur lang een boek bijna compleet met de grond gelijk te maken, maar uiteindelijk krijgt het dan wel een score van 7,5/10 of zo. 't Is geen fantastisch boek, en het heeft zijn minpunten, maar het is wel je tijd waard. En ik weet niks van de LGBTQ+-cultuur, maar ik kan me voorstellen dat dit soort boeken heel erg nodig én welkom zijn.
6,5/10 - en als ik de Engelse versie had gelezen, was dat een 7/10 geweest.
1
Reageer op deze recensie