Mooi in al zijn droefheid

Marieke Poelman verliest zowel haar vader als haar moeder in een tragisch vliegtuigongeluk in Tripoli. Ze vertelt over hoe ze het nieuws te weten kwam, hoe de dagen erna zich afspeelden, en over het latere verwerkingsproces.

Dit alles wisselt ze af met flashbacks naar haar/hun vroegere leven. Dit voelt vooral aan als een heel mooi eerbetoon aan en waardig afscheid van haar ouders.

Marieke schrijft op een heel pakkende manier, ze trekt je echt mee haar verhaal in, en je voelt echt met haar en haar broers mee. Mooi in al zijn droefheid.

Dit is een boek dat ik eigenlijk niet gelezen had willen hebben, omdat het zo emotioneel en confronterend is. Maar omdat het zo mooi geschreven is, en Marieke de zaken zo goed weet te verwoorden, ben ik toch blij dat ik het gelezen heb.