Mooi bedacht, maar geen wauw

Dit boekje bevat verhalen over mensen die gestorven, maar die dankzij de houvast-agent als voorwerp kunnen terugkeren naar de wereld. Zo krijgen ze nog een kans om tijd bij hun geliefde door te brengen.

Elk verhaal is anders, wordt anders verteld, maar wel telkens vanuit het voorwerp. Het zijn telkens lieve en mooie verhalen, van hoe iemand het leven toch nog niet wil laten gaan, en moet beslissen wat en wie belangrijk voor hem/haar was.

Het gaat over magnesiumpoeder, over een naamplaatje, tot lippenbalsem, en een lens.

Het behoort tot de zogezegde healing fiction, een term waar ik de kriebels van krijg. Maar het is ergens wel mooi bedacht, al is het ook niet de grote wauw. Toch heb ik een soort van zwak voor dit soort boeken, zeker als ze uit Japan komen. Dus ja, wel graag gelezen.

***(*)