Hoge dosis naïviteit

'Toen het donker werd' is plezierig om te lezen. De grote letters, het eenvoudige taalgebruik en de rechttoe-rechtaanopbouw doen je het verhaal in luttele uren uitlezen. Best wel eens fijn, het hoeft niet altijd zware, taaie kost te zijn. Keurige plot, net niet helemaal afgerond, wat voor dit boek een pluspunt is. Wie de grote crimineel in het verhaal is, is geenszins verrassend, dat zie je namelijk vanaf het begin aankomen.

Opvallend is de naïviteit die Simone van der Vlugt aan het gezin Riebeek heeft meegegeven. Menno, die malle fratsen uithaalt om zijn bedrijf en zijn gezin te redden en over bedroevend weinig mensenkennis blijkt te beschikken. Sascha, die zich door echtgenoot Menno van alles wijs laat maken en graag een drankje lust. Van ook maar enige vertrouwelijkheid tussen de echtelieden is geen sprake, totdat het (bijna) te laat is. Puberzoon Luuk lijkt meer wijsheid en realisme in zich te dragen dan zijn beide ouders samen, maar Luuk heeft het een en ander op zijn kerfstok.

Het zou mooi zijn geweest als Van der Vlugt een verdiepingsslag had gemaakt. De afpersing is duidelijk, maar hoe gaat dat dan met die vrachtbrieven, hoe spannend zijn de transporten? Hoe kan het, dat niemand - zelfs de pientere, ambitieuze Ruben niet - in de gaten had wat zich afspeelde? Verder dan een "- Gaat het wel goed met je? - Ja, niks aan de hand." komt het niet. Dat wordt voor zoete koek geslikt en is te gemakkelijk.

[spanning 2, plot 3, schrijfstijl 3, leesplezier 3, originaliteit 3, psychologie 2]