Hard en meedogenloos

Een van de betere thrillers die ik heb gelezen. Een stevig gestuurd verhaal, met hier en daar zeer gedetailleerde beschrijvingen die me aan Sjöwall en Wahlöö deden denken. De personages die worden opgevoerd zijn tamelijk eendimensionaal, hoewel het schrijversduo de personen rondom de kok, Rex, wat meer diepgang probeert mee te geven; het verhaal is behoorlijk hard en meedogenloos. Diverse scenes in het verhaal leiden niet (helemaal niet zelfs) tot de zaak waar het eigenlijk om draait. Dat stoort ook niet echt, omdat deze scenes zeer 'vermakelijk'. zijn. Zonder deze scenes was het verhaal misschien wat aan de magere kant geweest. Zaga Bauer speelt halverwege het verhaal een bijrol. De hoofdrol is weggelegd voor Joona Linna die in dit verhaal wordt geïntroduceerd in de gevangenis waar het ook behoorlijk onheilspellend is, maar waar hij door zijn kracht en intelligentie nauwelijks last van heeft. Hij krijgt van de premier het verzoek zich met een ernstige zaak te bemoeien, een zaak die het landsbelang lijkt te dienen. Hiervoor krijgt hij een paar dagen verlof. Na dat verlof, waarin hij behoorlijk heeft huisgehouden en waar de nodige materiële en personele schade is aangericht, wordt hij in de isoleercel geplaatst (uit veiligheidsoverwegingen) Hij heeft al snel door hoe de vork in de steel zit, in de isoleercel heeft hij niets anders te doen dan na te denken.
Het verhaal gaat ongemerkt een heel andere kant op; het landsbelang speelt gaandeweg een ondergeschikte rol. De speurtocht naar de dader leidt, door de slachtoffers aan elkaar te koppelen, naar 30 jaar terug.
Wat opvalt is dat het bij de dader aanvankelijk allemaal behoorlijk van een leien dakje gaat en bij de rechercheurs (Zaga Bauer en Joona Linna o.a.) loopt echt steeds alles mis en werken ze zichzelf en anderen behoorlijk in de nesten. Voor het boek had Zaga volgens mij niet echt naar de VS hoeven reizen, voor de ontknoping evenmin.
De ontmaskering van de dader is wel een beetje vergezocht, maar waarschijnlijk was er geen andere manier. Zeker niet als bekend wordt wie de dader lijkt te zijn.
Het echtpaar (Lars Kepler) heeft een enorme hoeveelheid kennis van wapens, pathologie, gevechtstechnieken en andere technieken eigen gemaakt, waarvoor hulde. Ik geloof onmiddellijk dat het allemaal klopt. Het geeft het verhaal op de een of andere manier een solide basis.
De epiloog is een cliffhanger met de overduidelijke bedoeling ook het volgende boek te gaan lezen.

Het verhaal wordt enigszins schoef voorgelezen door Job Schuring, hij laat pauzes horen tussen woorden waar je een lopende zin zou verwachten, maar ook in woorden zelf; brand - blusser, T - shirt, e.d Deze manier van voorlezen geeft het verhaal iets zakelijks. Toch hindert het eigenlijk nergens. Job Schuring krijgt 3 sterren.