Niet omvergeblazen ondanks de storm

Inhoud
Maxine, een Nederlandse woont in een Siciliaans kustdorpje. Alles is er zeer vredig tot ze op een dag een dood meisje vindt op het strand.
Wil Heerema, ook een Nederlander, politie inspecteur is er dat moment op vakantie. Hij wordt op de zaak gezet.

Het boek
Meteen wanneer je het boek vast neemt wordt je getroffen door de cover. Een verlaten strand met een pak dreigende wolken, de titel in grote rode letters bovenaan. Het ziet er allemaal angstaanjagend uit.
Het is een toch een wat uit de kluiten gewassen boek. Het is redelijk zwaar en heeft een groter formaat dan de gebruikelijke paperback. Het 450 pagina’s tellende boek heeft een vrij klein lettertype.
Het boek is opgebouwd uit verschillende delen, die elk één dag omvatten en elke dag is dan weer onderverdeeld in korte hoofdstukken. Dat maakt het vlot leesbaar.
Meteen van in het begin wordt duidelijk hoe de titel werd gekozen
***Hij is in aantocht.
De sirocco.
Ze zeggen dat je er gek van wordt.
Hier noemen ze hem ‘la tempesta di assassini.’
Moordenaarsstorm.**
Na een korte proloog en een krantenartikel uit een Nederlandse krant gaat het boek van start.
Het eigenlijke verhaal begint in Sicilië op donderdag 16 juni 2016 om te eindigen met de epiloog op woensdagavond 29 juni 2016.

Mijn mening :
Het boek kent een vrij stevige start. We maken kennis met Maxine (Max). Een Nederlandse vrouw die 7 jaar geleden naar Sicilië gekomen is, om zich daar voorgoed te vestigen. Waarom, wordt later in het boek duidelijk.
***Bloed. Het is niet eerste woord dat haar in gedachten springt, als haar vingers zich . ..... . vasthaken in een kleverige klit die voor haar ogen hangt.****
Wanneer even later Wil Heerema, een Nederlandse inspecteur die met vakantie is, het verhaal binnenduikelt, ben je de mening toegedaan dat je echt in een onheilspellende spannende thriller bent terechtgekomen.
***Bloedvlekken, net zo donker al de kleverige afdruk die heet zakje met chocoladecroissants . op zijn bezwete shirt heeft achtergelaten.***
Herman Huisstee is het derde personage met Nederlandse roots. Aan hem zit ook een geheimzinnig kantje.

Ondanks een heftige start en het vinden van een vermoord meisje op het strand, kabbelt het verhaal maar een beetje voort en er valt niet echt iets schrikwekkends voor. Pas zowat halverwege het
boek gebeurt er iets van betekenis. Enkele spannende hoofdstukken dienen zich aan. En daarna wordt het weer rustig. De storm is gaan liggen. Voor een tijdje dan toch. Max kan ontspannen en besluit komaf te maken met haar verleden. Maar het verleden wil ook komaf maken met Max en is er toch nog een stukje thrillergehalte aanwezig.

Besluit
Ondanks het ontbreken van het “echte thrillergevoel” overwint de nieuwsgierigheid en blijf je verder lezen. Het boek leest vlot door de korte hoofdstukken, waarbij de personages afwisselend aan bod komen. Je leert hen allen ook wat beter kennen.
Enkele mooie passages, beschrijvingen geven je wel een gevoel of je ter plaatse bent.
***De zon is inmiddels een doffe lichte vlek achter de zware rookwolken en de mist van. . stuivend zand. De zee is bijna paarsblauw. Grote, witte , schuimende koppen omzomen de . . golven, die met forse klappen op het zand te pletter staan.***
Naar mijn idee kon het boek best op minder dan 450 bladzijden verteld zijn.


Of ik het volgende deel in de Siciliaanse kronieken nog ga lezen?
Misschien wel want het einde triggert dan toch weer.
****Spetters hebben een onregelmatig patroon op de voet van een dichtgeklapte parasol . .achtergelaten.
Het is bloed.
Veel bloed.****