In één pennenstreek van weeskind naar psychiatrische patiënt

Joanna Goodman schetst met dit op ware feiten gebaseerde boek een aangrijpend beeld van de misstanden in de weeshuizen van Canada in de jaren ’50 en ’60.
We volgen Maggie, die op haar vijftiende zwanger raakt en door haar ouders gedwongen wordt haar kind na de bevalling direct af te staan. Het kind is immers in zonde geboren; een schande voor de familie met een goedlopende handel in zaden. Haar dochtertje, Elodie, komt in een door nonnen gerund weeshuis terecht. Leugens en valsheid in geschrifte zorgen ervoor dat elk spoor wordt gewist en moeder en dochter nooit herenigd kunnen worden. De zoektocht en spijt van Maggie snijdt door je ziel.
Dan volgt een wetswijziging die bepaalt dat een psychiatrisch ziekenhuis meer subsidie ontvangt dan een weeshuis. Om dat geld op te strijken verklaart de kerk de kinderen in hun zorg tot geestelijk gehandicapten. Met één pennenstreek wordt een generatie aan verloren kinderen gecreëerd, die onnozel en zonder scholing uiteindelijk in de wereld hun plekje moeten zien te vinden.
Vol ongeloof over deze verborgen Canadese geschiedenis heb ik dit boek gelezen. Schrijnend, maar prachtig verwoord door Goodman.