Sterk begin van de reeks

Is het echt al tien jaar geleden dat ik dit boek heb gekocht...? Wat vliegt de tijd.
Het is ook al jaren geleden dat ik de hele serie nog eens heb gelezen - hoog tijd dus om een keer een heel uitgebreide leessprint te houden.
Het is ongelooflijk hoe goed deze serie het doet, en blijft doen. Ik weet niet of mensen hiervan op de hoogte zijn, maar De Grijze Jager doet het om de een of andere (onbekende) reden veel beter in Nederland en Vlaanderen dan op veel andere plaatsen ter wereld. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er elk jaar een Grijze Jager Dag wordt gehouden, er ook al een aantal keer in Vlaanderen een geweest is en John Flanagan praktisch áltijd aanwezig is.
Het is zeker opmerkelijk als je ziet hoe weinig er in dit boek eigenlijk gebeurt; je moet echt al het tweede boek, misschien het derde, lezen voor je de échte Grijze Jager-boeken krijgt.. Behalve een paar zoethoudertjes, duurt het tot zo rond bladzijde 200 voor er effectief iets begint te gebeuren. Bovendien is er in dit boek en het volgende met de Kalkara en de Wargals nog een redelijk gehalte fantasy aanwezig; dat valt daarna helemaal weg. Flanagan was duidelijk nog een beetje op zoek.
Wat je wel krijgt in dit boek is een ontzettend uitgebreide worldbuilding: over de wereld en het land zelf, over de Jagers natuurlijk, en ga zo maar door. Ook de belangrijkste personages worden heel erg uitgewerkt. Dat is echt knap gedaan. Het is een beetje jammer dat Jenny en George nooit helemaal in de spotlight zijn gekomen in de reeks, maar je hebt natuurlijk ook maar een beperkt aantal echt bruikbare personages. Alyss (echt een knappe naam, mooi gespeld ook, ik hou hiervan!) blijft hier ook nog wat achter de coulissen. Gek genoeg spelen Roderick en Arald nog een belangrijke rol in dit verhaal, terwijl dat later veel minder het geval is. Jammer, eigenlijk, want ik heb die twee altijd heel erg aimabele personages gevonden - die hadden er zeker meer in mogen komen. Maar je kunt niet alles hebben. Alle personages hebben hun eigen trekken, en dat is heel leuk uitgewerkt.
Ik heb me altijd afgevraagd hoe de vertaler op de naam 'Grijze Jagers' is gekomen, want in het Engels is het gewoon 'the Rangers'. Misschien vanwege hun camouflagemantel? In elk geval is deze vertaling echt erg knap. Een tijdje geleden zag ik het origineel naast de vertaling, en de vertaling ziet er echt heel anders uit. Er zijn hele zinnen verwijderd, bijgekomen, herwerkt, alinea's half dooreen geklutst... Dat zie je nog maar zelden, tegenwoordig, maar het is echt een goede tekst. Er zitten een paar stijlelementen in die heel duidelijk specifiek van Flanagan of de vertaler, Laurent Corneille, afkomstig zijn. Het is een beetje een speciale stijl en dat maakt het eens zo leuk, zeker omdat hij behouden wordt. Er zitten ook woordspelletjes in, hier en daar, waar je niet op gewezen wordt, en hier en daar wordt gespeeld met formeel en informeel taalgebruik, net waar het past.
Je moet er wel helemaal respect voor hebben als je ziet dat Gottmer een achterstand in te halen had. De eerste zeven boeken zijn - hou je vast - in dríé jaar tijd verschenen. Ik verzin dit niet. Respect dat je dan zo'n werk kunt leveren, met maar heel zelden een kleine typfout.
Absoluut een aanrader, dit boek, en we zijn nog niet eens bij de beste delen in de reeks aangekomen.
8/10