Het smaakt naar meer.

Dit is het eerste boek dat ik van Terry Goodkind heb gelezen en het smaakt naar meer. Het verhaal bevat alle elementen die je van een fantasy mag verwachten. Hoofdpersonages met bepaalde gaven, gaven die zich verder ontwikkelen, bijzondere figuren en wezens, spannende avonturen, magie en romantiek. Het is een lijvig boek (784 bladzijden) maar het is zo goed geschreven dat je makkelijk van hoofdstuk naar hoofdstuk leest en voor je het weet, heb je het boek uitgelezen. Wat mij wel opviel is dat met name de personage van Richard niet altijd evenwichtig of consistent werd beschreven; hiermee bedoel ik dat Richard afwisselend jong en onervaren overkomt (hij barst voor mijn gevoel trouwens wat al te snel in huilen uit) en dan weer ervaren en wijs. Er is geen geleidelijke ontwikkeling, althans onvoldoende naar mijn smaak. En voor wat betreft de verhaallijnen en schrijfwijze. Sommige situaties worden uitvoerig (en heel mooi) beschreven en geven betekenis aan toekomstige gebeurtenissen, worden naar die gebeurtenissen toe geschreven, terwijl in een bepaald hoofdstuk een bepaalde ‘ontdekking’ wordt gedaan of een bijzondere ontwikkeling plaatsvindt zonder dat dit wordt voorafgegaan door een opbouw van spanning. En de gebeurtenis zelf wordt zonder bijzondere aandacht verteld, bijna terloops, waarna het verhaal wordt vervolgd. Ik vond dat wel jammer. Maar het heeft mijn plezier in het lezen van dit boek niet belemmerd. De vaart zit er goed in, de personages zijn interessant en je blijft steeds weer benieuwd naar wat er in het volgende hoofdstuk zal gebeuren. Ik ben zeker van plan om ook de volgende delen van deze serie, de volgende wetten van de magie, te lezen.