Een verdwaasde roman

Het is een leuk idee om een roman te bedenken die bestaat uit vier korte verhalen. Ogenschijnlijk zijn dit losse op zichzelf staande gebeurtenissen, waarvan het aardig zou zijn als deze aan het slot van het boek onderling een relatie blijken te hebben.
Misschien is dat ook wel zo, maar ik heb er geen chocolade van kunnen brouwen.
De levens van de beschreven mensen zijn niet bijzonder. Er zit geen humor of spanning in het boek.
Dat het tragische levens zouden zijn, zoals sommige recensenten dit verwoorden, heb ik ook niet kunnen ervaren.
Ondanks dat ik als kind van sprookjes hield, heeft het sprookjesgehalte van dit boek mij niet kunnen bekoren.
De delen waarin het leven van Alex en Odine (en een zeemeernin) worden beschreven kon ik helaas niet in mijn verbeelding tot een intrigerend verhaal maken.
Af en toe kwamen wel herinneringen aan het sprookje van de zeemeermin boven water, dus dat sprookje zal ik ooit wel gelezen hebben. Met name het aangroeien van kieuwen deed me aan dat sprookje denken.
Wellicht ga ik dat sprookje nog een keer herlezen, hetgeen dan ook de belangrijkste functie van het boek is.
Voor mij is het typisch een boek dat als een nieuwe vorm van schrijven beschouwd zou kunnen worden.
Als beste beschrijving van het boek zou ik het poëzie is in prozavorm willen noemen.
Dus geen aanrader als je niet van poëzie houdt.