Het persoonlijke verhaal van vader en dochter

Ik kreeg mijn vader niet dood is geschreven door Lilian de Bruijn en gaat over haar eigen zoektocht naar het leven van haar vader. Lilian de Bruijn is historicus, redacteur en schrijfdocent. Zij is gaan werken bij het Centraal Bureau voor Genealogie. Hier worden de persoonskaarten van alle overleden Nederlanders bewaard. De persoonskaart van haar vader blijkt onvindbaar te zijn. Dit vormt de aanleiding om een zoektocht te starten naar het leven van haar vader. De titel van het boek is hier ook aan ontleend, omdat de sterfdatum en persoonskaart van haar vader ontbrak.
Haar vader Ton verliet zijn gezien toen Lilian nog een kind was. Af en toe duikt hij op en is er contact. Zij is teleurgesteld en voelt zich in de steekgelaten, hij reageert onhandig en is niet bij machte haar te bereiken. Deze moeizame relatie zorgt ervoor dat ze het gevoel heeft haar vader nauwelijks te kennen. Zij maakt een reconstructie van zijn leven via dagboekfragmenten, archieven en gesprekken met mensen die hem in verschillende fasen van zijn leven gekend hebben.
Ton blijkt als jonge jongen tijdens WOII op reis te zijn gegaan om Engelandvaarder te worden. Hij wordt echter onderweg opgepakt en belandt in diverse concentratiekampen. Hij overleeft dit ternauwernood en komt nooit meer los van zijn verschrikkelijke ervaringen in de kampen. Na de oorlog heeft hij succes als zakenman, start een gezin en leeft een uitbundig leven. Hij laat zijn gezin in de steek en start een nieuw gezin, gaat failliet, belandt in de onderwereld en uiteindelijk in de gevangenis. Hij overlijdt eenzaam aan boord van een schip in de haven van Gibraltar.
Het leven van haar vader levert een fascinerend verhaal op. Een bizar leven, maar in hoeverre is dit terug te voeren op zijn avontuurlijke karakter en ligt de oorzaak ervan in zijn ervaringen in de concentratiekampen. Daarnaast is de zoektocht van Lilian zeer interessant. Dit gaat vooral over de vader-dochter relatie en is ook een vorm van therapie voor haar. Zij leert hem beter kennen en kan er anders naar kijken nu ze geen kind meer is. Zij vond hem vroeger geen goede vader, maar ziet nu ook haar eigen rol hierin, dat zij hem ook niet heeft toegelaten.
Het persoonlijke verhaal van Lilian over het leven van haar vader en haar relatie met hem is een goede weergave van de invloed van de verschrikkingen in de concentratiekampen op het leven van een overlevende en de volgende generatie(s).