Kunst is geen kunst

The Italian Teacher gaat over het leven van Pinch, een leven dat zich afspeelt in de schaduw van zijn vader, de beroemde schilder Bear Bavinsky. Alles wat Pinch wil worden, doet hij om erkenning van zijn vader te krijgen. Wat Pinch wordt is leraar Italiaans, wat hem op schampere opmerkingen van zijn vader komt te staan: wat doet hij eigenlijk, menu’s vertalen?

Pinch groeit op in Rome, bij zijn vader en zijn moeder Natalie. Al op de eerste pagina’s worden de verhoudingen duidelijk. De wereld draait om Bear en zijn werk, Natalie staat in zijn dienst en krijgt geen ruimte voor haar carrière als pottenbakster. En Pinch, ja, welke rol speelt hij eigenlijk.
Als Bear zijn gezin heeft verlaten, groeit de drang bij Pinch om gezien te worden door zijn vader. Met die ene schilderles van zijn vader in gedachten, maakt Pinch na enkele jaren zijn eerste werk. Tijdens een logeerpartij, waar Bear amper tijd heeft voor zijn zoon, toont Pinch hem zijn schilderij. De desillusie kan niet groter zijn. Bear zegt bot dat hij geen kunstenaar is en er nooit een zal worden.

Toch blijft Pinch tegen zijn vader opkijken. Hij wil zijn biograaf worden, maar ook dat mislukt. Pinch wordt uiteindelijk leraar Italiaans in Londen. Van daaruit reist hij regelmatig naar het meestal verlaten atelier van zijn vader in Frankrijk. Daar ontdekt hij een serie werken die de wereld nog niet heeft mogen aanschouwen. Pinch gaat dan zijn eigen weg. Hij schildert zijn vader na, verkoopt een doek en krijgt contacten in de kunstwereld. Als Bear terugkomt in zijn atelier, is Pinch bang dat zijn vader zal ontdekken wat hij heeft gedaan. Dat gebeurt natuurlijk ook, waarna de verhouding vader-zoon een nieuwe dimensie krijgt.

Rachman treft met zijn schrijfstijl heel goed de sfeer. Daarnaast weet hij de hypocrisie van de kunstwereld met enkele subtiele penseelstreken neer te zetten.