Lezersrecensie
Een heerlijk tweede deel!
De volkstuin? Dat is wel het laatste waar Tess wil zijn. Dertien jaar geleden keerde ze De Groene Meander de rug toe, vastbesloten nooit meer terug te keren. Wat daar gebeurde, houdt ze diep weggestopt. Tegenwoordig leidt ze een keurig leven: een degelijke baan als accountant, een hip maar duur appartement in Utrecht – alles lijkt perfect. Maar waarom knaagt er iets?
Als haar vader ziek wordt, móét ze terug om zijn oude tuin op orde te brengen. Met frisse tegenzin trekt ze haar kloffie aan. Maar zodra ze het tuinhuis opent, komt het verleden pijnlijk dichtbij.
En dan is daar Rayan – vroeger irritant, nu verdacht charmant. Terwijl Tess zich een weg baant door oude herinneringen en nieuwe kansen, ontdekt ze dat de tuin meer voor haar in petto heeft dan ze ooit had durven denken…
Na een geweldig eerste deel in de serie Op de volkstuin was ik erg blij dat ik het tweede deel van LS Uitgeverij ook mocht lezen. En ook nu heb ik weer genoten!
Zodra je begint te lezen herinner je je ook weer wat er in het eerste deel gebeurde. Hier en daar volgt een terugblik maar ook door alles wat Tess meemaakt ‘weet je het weer’.
De schrijfstijl van Van Helden is weer super fijn, vlot, met vaart geschreven, vol mooie details, leuke gebeurtenissen en mooie personages.
Tess is een beschadigde vrouw die haar leventje weer heeft opgepakt na de dood van haar broer. Ze heeft enorm omkijken naar haar vader die in het revalidatiecentrum zit. Ze maakt een enorme groei door. Gebeurtenissen leert ze verwerken, ze is gedreven en in staat tegen haar gevoel in dingen te doen die haar verwerking van alles helpt. Rayan is de man in het verhaal die, zo lijkt het, moeilijkheden geeft. Een beetje mysterieus is maar al lezend ontdek je wie hij echt is. Tess en Rayan heb ik van genoten, maar ook van Tess haar vader en alle mensen op de volkstuin.
Van Helden weet met passie onderwerpen te beschrijven waardoor het verhaal diepgang kent. Denk hierbij aan rouw en verlies, maar ook aan probleemjeugd, daklozen, psychische problemen, afasie en nog veel meer. Hier en daar weet ze een plottwist in het verhaal te stoppen die misschien niet schokkend is maar wel speelt met je gevoelens.
Vlinders en violen is een hartverwarmend verhaal over gewone mensen met allemaal hun eigen problemen. Een realistisch verhaal dat maatschappelijke problemen niet schuwt en je even heerlijk laat verdwijnen uit je eigen realiteit. Een verhaal waar liefde en omkijken naar elkaar centraal staat en uiteindelijk alles op z’n pootjes terecht komt!
Als haar vader ziek wordt, móét ze terug om zijn oude tuin op orde te brengen. Met frisse tegenzin trekt ze haar kloffie aan. Maar zodra ze het tuinhuis opent, komt het verleden pijnlijk dichtbij.
En dan is daar Rayan – vroeger irritant, nu verdacht charmant. Terwijl Tess zich een weg baant door oude herinneringen en nieuwe kansen, ontdekt ze dat de tuin meer voor haar in petto heeft dan ze ooit had durven denken…
Na een geweldig eerste deel in de serie Op de volkstuin was ik erg blij dat ik het tweede deel van LS Uitgeverij ook mocht lezen. En ook nu heb ik weer genoten!
Zodra je begint te lezen herinner je je ook weer wat er in het eerste deel gebeurde. Hier en daar volgt een terugblik maar ook door alles wat Tess meemaakt ‘weet je het weer’.
De schrijfstijl van Van Helden is weer super fijn, vlot, met vaart geschreven, vol mooie details, leuke gebeurtenissen en mooie personages.
Tess is een beschadigde vrouw die haar leventje weer heeft opgepakt na de dood van haar broer. Ze heeft enorm omkijken naar haar vader die in het revalidatiecentrum zit. Ze maakt een enorme groei door. Gebeurtenissen leert ze verwerken, ze is gedreven en in staat tegen haar gevoel in dingen te doen die haar verwerking van alles helpt. Rayan is de man in het verhaal die, zo lijkt het, moeilijkheden geeft. Een beetje mysterieus is maar al lezend ontdek je wie hij echt is. Tess en Rayan heb ik van genoten, maar ook van Tess haar vader en alle mensen op de volkstuin.
Van Helden weet met passie onderwerpen te beschrijven waardoor het verhaal diepgang kent. Denk hierbij aan rouw en verlies, maar ook aan probleemjeugd, daklozen, psychische problemen, afasie en nog veel meer. Hier en daar weet ze een plottwist in het verhaal te stoppen die misschien niet schokkend is maar wel speelt met je gevoelens.
Vlinders en violen is een hartverwarmend verhaal over gewone mensen met allemaal hun eigen problemen. Een realistisch verhaal dat maatschappelijke problemen niet schuwt en je even heerlijk laat verdwijnen uit je eigen realiteit. Een verhaal waar liefde en omkijken naar elkaar centraal staat en uiteindelijk alles op z’n pootjes terecht komt!
1
Reageer op deze recensie