Mix van dooddoeners en hoogdravendheid

Een interview horen is van volstrekt andere orde dan een interview lezen, is mij met dit boekje duidelijk geworden. Ik luisterde altijd graag naar voormalig Denker des Vaderlands René Gude, hád iets aan zijn woorden (dacht ik toen), maar 'Sterven is doodeenvoudig. Iedereen kan het.' blijkt bij nalezen een mengelmoes van dooddoeners en hoogdravendheid die mij slechts een enkele keer weet te raken. Wellicht filter ik bij luisteren onwillekeurig, terwijl ik bij lezen alles meekrijg, zoiets. Moet ik maar niet meer doen.

"Juist als de dood voor de deur staat, blijken filosofische vaardigheden handig om de gemoedsrust te bewaren." In theorie mag dat zo zijn, maar niet iedereen beschikt over die vaardigheden of kan ze zich eigen maken. Bovendien kun je - mijns inziens - het proces van onderweg zijn naar de dood niet veralgemeniseren. Het is een persoonlijk proces, er is geen handleiding voor, ook geen filosofische. Elk mens, iedere sterveling, ervaart het op zijn eigen manier.

Zeer leesbare fragmenten, afgewisseld met intellectuele theorieën die niet voor iedereen behapbaar zullen zijn. Ik zou zeggen: pik eruit waar je iets mee kunt, laat het overige voor wat het is. Het is zoals Gude het ziet en vertelt in een interview met Wim Brands, het hoeft niet joúw visie te zijn.