Plezierig om te lezen, maar niet spannend genoeg

Te koop valt in de categorie ‘leest lekker weg’. Prima ter ontspanning en vermaak, maar niet spannend genoeg. Het gebrek aan spanning betreft niet eens zozeer het verloop van het verhaal, maar vooral de vlakheid van de opgevoerde personages, inclusief de hoofdpersonen. Ze zijn prettig om naar te kijken en te luisteren, maar ze raken je niet, waardoor ze niet boeiend worden en je er als lezer onverschillig onder blijft hoe het met ze afloopt.

De eerste fase van Te koop is behoorlijk komisch. Wellicht onbedoeld, gezien de nijpende situatie waarin de woningeigenaren verkeren, maar het kan ook opzet zijn van Eva Monté. Verderop in het boek slaat de toon om en wordt het een heuse thriller, met een moord en spannende momenten. In feite zit er een soort tweedeling in Te koop: waar eerst de meeste aandacht uitgaat naar het wel en wee van de bewoners van Sloothaak 47, Oostindië-ring 12 en Oostindië-ring 39, draait later vrijwel alles slechts om de familie van makelaar Richard Hoek. Tussendoor loopt nog ergens een relatie op de klippen, dat kan er ook nog wel bij. Een thriller over dubieuze vastgoedpraktijken is een prima idee, de uitwerking stelt echter enigszins teleur. Plezierig om te lezen, dat wel!

Wie zou er in real life aan de belachelijke eisen van makelaar Richard Hoek en diens woonstyliste Ghislaine voldoen? Het is begrijpelijk dat verkopende partijen elke strohalm aangrijpen om meer verkoopkansen te creëren, maar Ghislaine gaat ver over de schreef. Zij is een dame die weet wat ze wil, ze drijft haar klanten vakkundig in de hoek. Ook Richard weet wat hij wil: geld verdienen, veel geld verdienen, en opscheppen over zijn luxe huis en grote auto’s. Dat lukt niet binnen de kaders van de wet. Hoe ver kan hij gaan? Gladjakker Richard heeft meer vijanden dan vrienden, wat niet verwonderlijk is voor iemand die een en al ellende veroorzaakt. Weet hij zijn vege lijf te redden of legt hij het loodje?

De zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke vormen het schrijversduo Eva Monté. Al brainmergend – vrij vertaald een soort fusie tussen hun beider breinen – is Te koop tot stand gekomen. Samen pratend, brainstormend en theedrinkend zijn ze tot een heel acceptabel resultaat gekomen, waarin het babbelgehalte hoog is. Met de al dan niet als zodanig bedoelde lachwekkende scènes en de overdrijving die hier en daar toeslaat, presenteren de auteurs hun enthousiasme en laten ze hun rijke fantasie zien. Realistischer personages zijn wenselijk, enkele komen over als karikaturen (voorbeeld: de moeder van Marlinde). Een strakkere regie zou deze thriller zonder twijfel naar een hoger plan getild hebben, nu blijft het bij een ‘plezierig om te lezen’. En daar is niks mis mee.