Wanneer een boek je niet kan bekoren...

De eerste 100 pagina's waren pure fascinatie. Een tijdperk dat in boeken vrij weinig gebruikt wordt (tenzij het kinderboeken zijn) en op feiten gebaseerd is. Of zo leek het toch.
De fascinatie maakte al snel plaats voor pure verveling. De schrijfstijl van de auteur is niet slecht en leest vrij vlotjes weg maar er zit geen beweging in de verhaallijn. Keer op keer blijft het verhaal aanslepen en gebeurt er vrij weinig. Er zat voor mij weinig diepgang in en voelde meer aan als een dagboek: vandaag deed ik dit, morgen doe ik dat.
Het feit dat zoveel perspectieven gemengd werd, maakte de schrijfstijl zeer interessant. Op sommige moment was het moeilijk te volgen en kwam het verhaal zeer verwarrend over. Persoonlijk was dit de reden dat je met de personages geen band verkreeg.
Buiten eentje dan, het 'hoofdpersonage' Ayla. Laat ons zeggen dat een sterk vrouwelijk personage altijd aanspreekt. Ze is fijn neergezet, ondanks dat ik haar soms een beetje te extreem vond worden.
Toch nog twee sterren om de schrijfstijl en de fascinatie die ik in het begin kende.