YA met een twist

In de YA-thriller 'ik zie, ik zie' maakt de lezer kennis met Emma. Zij wist te ontsnappen uit de handen van één of andere psychopaat. De FBI wil haar, en een leeftijdsgenoot genaamd Travis, inzetten bij enkele ondervragingen. Tieners die in de gevangenis een reeks seriemoordenaars moeten interviewen om nieuwe informatie te ontdekken. Waarbij de seriemoordenaars eveneens tieners blijken te zijn. Al gauw geraken Emma en Travis verwikkeld in een nieuwe zaak.

Hoewel het boek aangeduid staat als YA, voelt het op sommige momenten net wat volwassener aan. Dit maakt dat het voor de lezer niet geloofwaardig overkomt dat zowel Emma als Travis 'maar' tieners zijn. De woordkeuze is soms wat stijf en de manier van vertellen lijkt niet geheel te passen bij de leeftijd van de hoofdpersonen en de doelgroep.
Overigens heeft de auteur een aangename schrijfstijl die relatief vlot aanvoelt. Sommige stukken zijn zeer stroef terwijl andere delen als een gek voorbij razen. Dit heeft eerder te maken met de manier van vertellen dan dat het gelinkt kan worden aan het tempo van dit boek. Het tempo ligt over het algemeen goed. Het is niet zo dat de auteur je eeuwig op antwoorden laat wachten.
Het geven van hints naar de dader, gebeurt gestaag. Langs de andere kant zijn de hints allesbehalve duidelijk als je uiteindelijk de dader kent. De auteur probeert de lezer enerzijds op het foute spoor te zetten en anderzijds geeft de auteur ook de ruimte om na te denken over wie de potentiële dader zou kunnen zijn.
De dader is uiteindelijk een grote verrassing, maar voornamelijk omdat het bijna niet mogelijk was om dit vooraf in te schatten. Overigens past deze methode bij het verhaal. Voornamelijk de naïviteit van enkele personages komt op de voorgrond te liggen hierdoor.
Er is best wat aandacht besteed aan de plot. Het verhaal zit goed in elkaar en is ook zeer sterk. Als lezer wil je graag weten hoe het afloopt, maar ben je ook benieuwd naar de individuele verhalen van de personages die op zich niets met de plot te maken hebben. De auteur zoomt ook in op die achtergrondverhalen wat maakt dat je als lezer voldoende pauzes tussen de 'spannende momenten' in hebt.
Op zich zijn er enkele spannende scènes naar het einde toe, maar in grote lijnen blijft de spanning een beetje uit.
De achterflap vermeld een jaartal. Het boek zou zich moeten afspelen in de jaren '80. Overigens werd hier niets mee gedaan. Hoewel de setting en sfeer zeer sterk waren (hierbij denkt de lezer dan meteen aan de scène waar Emma en Travis geconfronteerd worden met een crime scène), was het niet bepaald historisch te noemen.
Veel kansen om te linken naar dat decennium, werden links gelaten. Over het algemeen voelt het verhaal eerder hedendaags aan.

Ik vond het een prima boek, maar daar blijft het helaas een beetje bij. Ik vond het jammer dat het jaartal niet meer benut werd in de al zeer sterke setting. Vooral het feit dat ik het boek niet zo spannend vond als recensies enz. lieten vermoeden, zat me een beetje dwars. De opbouw van de spanning verloopt wat moeizaam maar na een tijdje was ik er helemaal in mee. Helaas waren de noodzakelijke spannende momenten voor mij wat te afwezig.