Een andere wereld (dichtbij huis)

Voor Cecile Landsma begint op een maandagmorgen in het begin van de zomer niet haar vakantie. Ze heeft haar baan opgezegd en haar man verlaten. Ze weet niet precies wat ze met haar tijd aan moet. Ze besluit in Amsterdam te blijven, nadat ze heerlijk heeft gezwommen in water vlakbij de flat waar ze sinds een half jaar woont. Later die ochtend raakt haar leven in een stroomversnelling als ze op een bank zit bij een speelplaats. Een donkere vrouw vraagt Cecile om haar kind op de schommel te duwen in haar plaats. De vrouw moet iets dringends regelen. Zo komt Cecile, die zelf geen kinderen heeft gekregen, in contact met Faith, een peuter van drie. De moeder lijkt spoorloos te verdwijnen. ’s Avonds krijgt Cecile nog een briefje in haar brievenbus: ‘Zorg een paar dagen voor Faith, zodat ik een plek kan zoeken waar we veilig kunnen wonen.’ Dan opent zich voor Cecile deze zomer, die en passant ook nog een leuke man tegen het lijf loopt, de wereld van mensenhandel, waar de moeder van Faith uit wil ontsnappen.

Ongewenst kinderloos zijn is een thema wat vaker voorkomt in de boeken van Vonne van der Meer. In haar laatste roman Vindeling, verlangde een vrouw naar een kind voor haar zelf. Maar deze keer heeft Vonne van der Meer het verweven met een ander actueel probleem, namelijk mensenhandel. Dat ze zulke beladen onderwerpen niet schuwt, blijkt doordat ze eerder schreef over voltooid leven in Winter in het Glosterhuis. De stabiele kracht van deze schrijfster is dat ze vertelt over gewone mensen. Ondanks de titel blijft Naar Lillehammer, dicht bij huis en daarmee laat Vonne van der Meer zien dat mensenhandel en gedwongen prostitutie geen ver van mij bed show hoeven zijn. Stap voor stap ontdekt Cecilie hoe complex deze wereld in elkaar zit. Dan komt daarbij het vooroudergeloof van Gladys de moeder van Faith die uit Nigeria komt. Iets wat Cecile niet kan begrijpen. Heel mooi hoe Vonne van der Meer laat zien in deze roman, dat ook Nederlandse vrouwen kunnen afrekenen met een boze geest.

Vonne van der Meer kiest voor een alwetend verteller, dat vooral heel dicht in het hoofd van Cecile kruipt, haar twijfels en vragen benoemt. Lang niet alle emoties worden uitgewerkt en blijven soms tussen de regels hangen, alsof de lezer zelf een conclusie mag trekken hoe Cecile zich voelt. Soms voelt het boek gedateerd als de schrijfster oude kinderliedjes of oude kinderspelletjes noemt, maar ondertussen kan ze als geen ander door simpele scenes laten zien dat zorgen voor een kind heel basaal is en ongemerkt gaat Cecile zich hechten. Hoewel die andere wereld van mensenhandel en geloof in voorouders wordt verkend in Naar Lillehammer, het blijft op afstand. Het wordt aan het voorstellingsvermogen van de lezer overgelaten hoe beroerd de werksituatie van Gladys nu echt is. Cecile regelt een bezoek aan een voodoopriester maar is niet bij de ceremonie. Het is alsof Vonne van der Meer voorzichtig is geweest op dit terrein en niet alle rafelranden heeft willen aftasten.

Vonne van der Meer leest haar eigen verhaal in de luisterboekversie in een traag tempo. Ik heb geluisterd op stand 1,5 en dan klonk het nog natuurlijk.