Een verhaal waar meer in zit

Weekendmiljonair vertelt het verhaal van Osama. Een jongen van elf, bijna twaalf jaar en woont met zijn ouders, die uit het land van de Atlas komen, in Rotterdam. Het is voor mij een aangename kennismaking met de schrijfstijl van Abdelkader Benali, die al veel geschreven heeft. Het is aangenaam, laagdrempelig omdat het verhaal van Osama begint als Osama kennismaakt met zijn Rotterdamse buurvrouw Loes. Voorlezer Francis Broekhuijsen geeft haar inbreng in de dialoog een onvervalst Rotterdams accent. Het is alsof daardoor een brug wordt gebouwd, waardoor ik binnen kan komen en mee kan kijken bij een gezin wat bij wijze van spreken ook in mijn straat woont, waar ik niets van af weet. Lezen is natuurlijk (of luisteren in dit geval) de manier om zo’n andere wereld binnen te komen.

Zo is het voor Osama die opgroeit in Rotterdam, maar die door zijn groeistoornis (hij is te groot voor zijn leeftijd) er net niet helemaal bij hoort. Niet in de klas, niet op het sportveld. Soms ervaar ik dat niet passen bij zijn leeftijd letterlijk als hij dit verhaal vertelt. Alsof leeftijd en vertelstijl niet bij elkaar passen. Hij wijs voor zijn elf jaar. Maar het bewijst ook het lastige pakket waar Osama in zit. Geboren in Nederland en gewoon naar school gaan, zorgt ervoor dat hij voor zijn ouders moet tolken, tegelijk moet hij zelf nog van alles over het leven ontdekken. Veel van die ontdekkingen over hoe de wereld in elkaar zit, doet hij in het weekend, als hij zijn vader helpt met verhuisklussen waar de Ford Transit een belangrijke rol in speelt. In de beslotenheid van de cabine vertelt zijn vader over waar hij vandaan komt. Het is een vlot boek, beschrijft ongeveer een periode van een halfjaar. De karakters lijken hier en daar cliché, maar hartverwarmend. De vader en moeder van Osama doen alles voor hem om hem een beter toekomst te geven. Hoe Osama dat vindt, is iets waar niet veel worden aan gewijd worden, maar je voelt het op het eind toch. Het maakt weekendmiljonair een interessant boek met meerdere lagen.

Mooiste zin uit het verhaal: “Hoe ouder je wordt, hoe verder je bij mij vandaan raakt. Je wordt dus kleiner voor mij.” Aldus de moeder van Osama.