Het weeshuis aan de azuurblauwe zee

Linus Baker is een beetje een saaie man. Naast zijn werk als maatschappelijk werker onderneemt hij weinig tot geen activiteiten. Hij volgt altijd de regels en houdt van regelmaat en orde. Naast zijn kat heeft hij verder niet echt sociale contacten, behalve misschien dan de buurvrouw die alles beter weet. Linus zijn hele leven staat op het punt te veranderen wanneer hij een bijzondere en geheimzinnige opdracht krijgt.

Het verhaal leest super makkelijk weg. Ik moest er in het begin een beetje inkomen. Het begin vond ik niet heel erg prettig lezen maar was wel belangrijk om Linus goed te leren begrijpen. Pas nadat Linus op het eiland is aangekomen begon het verhaal voor mij pas lekker te lopen.

Vooral de totaal verschillende personages maakte het een verademing om door te lezen. Zowel de kinderen als Linus en Arthur hebben erg aandoenlijke trekjes. Hierdoor ben ik echt gaan meeleven met de verschillende personages. Ook de chemie tussen de verschillende personages was mooi beschreven. Ik vond dat Linus zich op een erg natuurlijke manier ontwikkelde.

Wat heel erg naar boven is gekomen is het accepteren van iedereen. Ieder persoon is uniek en heeft zijn of haar eigen bijzonderheden. Dit werd op een hele mooi manier beschreven.

Over dit boek had ik al vele positieve recensies gelezen. Meestal maakt mij dit wat sceptisch. Het begin was voor mijn wat stug maar daarna maakte het alle beloftes waar.