Een afgelegen maar niet onbewoond eiland!

Fan van de serie Ik vertrek? Nou Irwan Droog vertrok naar Noorwegen naar het afgelegen eiland Selvær, een klein Noors eiland in de poolcirkel. En dat midden in Corona tijd.

Terwijl iedereen opgesloten zat in huis en aan het thuiswerken was. Zag de vriendin van Irwan een advertentie om te gaan wonen op een afgelegen Noors eiland. Irwan heeft straatvrees gehad en tijdens therapieen kwam hij er achter dat hij fijne herinneringen heeft aan zijn vakanties in Noorwegen. Zo’n eiland verblijf was dus op zijn lijf schreven!

Tijdens Corona tijd heeft iedereen wel een moment gehad om even stil te blijven staan wat nu belangrijk is. En welke mensen dat zijn. Want je bubbel werd wel heel klein. En de tijd om dat te doen wat je wilde doen, kon zo weer voorbij zijn. Voor Irwan was dat Noorwegen en verblijven dichtbij de natuur. Dat hij zijn werk op afstand kon blijven doen heeft de beslissing makkelijk gemaakt en dat zijn vriendin mee ging natuurlijk!

Irwans schrijfstijl is beeldend, het huis op de cover is het huis waarin hij verbleef en met al die sneeuw eromheen en de weerspiegeling in het water zet het beeld de toon voor de rest van het boek. Het is geen enkele moeite om dat zelfde huis voor me te halen in een storm of tijdens hevige sneeuw val.

Midden in Het huis aan het einde zijn nog enkele foto’s te vinden van Irwan Droog gemaakt tijdens zijn verblijf op het eiland. Het geeft enkele belangrijke plekken weer op Selvær.

Hij geeft een mooi beeld van de bewoners van het eiland, de vogels en de mensen die er blijven wonen en werken terwijl de wereld om hen heen veranderd. De leegloop van de jeugd, de school die leeg staat, de visvangst die achteruit holt maar iedereen is er voor elkaar en speelt op een of andere manier een rol in iemands leven.

‘Ik begrijp meer en meer wat Ann Lois bedoelde toen ze het over mensen in de stad had: ‘Die zie je maar één keer, daarna verdwijnen ze uit je leven.’

Het is mooi om te lezen hoe hij zijn verblijf heeft ervaren. De natuur, de mensen om zich heen maar ook het omgaan met de enige zekerheid dat binnen een uur het weer kan omslaan en ‘wat het ook was wat je wilde doen’ maar voor onbepaalde tijd moet opschorten.

Een mooi boek om te lezen in december om weer even stil te staan bij de voor jouw belangrijke dingen.