Verslavend leuk

Dit tweede deel was nog beter dan de eerste. In het begin moest ik een beetje inkomen, wat ook gelegen kan hebben aan mijn geheugen, want sommige dingen was ik een beetje vergeten van het eerste boek. Maar toen ik er eenmaal inzat, vloog ik door het verhaal heen en ik baal nu zo dat hij uit is.

A Touch of Ruin is duidelijk een deel twee. De fundering van het verhaal is al gelegd in het eerste boek, we kennen de wereld, de hoofd- en bijpersonages en er hoeft geen tijd gespendeerd te worden aan het introduceren van de lezer hieraan. Dit betekent dat het verhaal vrij rustig is in het begin. Er gebeurt niet bizar veel, maar persoonlijk vond ik dit juist erg fijn. Het was heerlijk om weer bij Hades en Persephone te zijn, te zien hoe het nu met hen gaat en even op adem te komen voordat er spannende dingen gebeuren.

Want er gebeuren zeker weer flink wat spannende dingen. Persephone met name wordt flink op de proef gesteld, ze wordt gedwongen dingen in te zien die geen mens wil inzien en deze moeilijkheden zorgen ervoor dat ze als personage flink groeit.
Ook de relatie met Hades is geen rozengeur en maneschijn en je merkt dat ze elkaar vooral nog moeten leren kennen.

Scarlett St Clair schrijft nog steeds super fijn. Het boek bevat ruim 400 pagina’s maar daar merk je niks van met hoe vlot het leest. Ze schrijft verder met humor, diepgang en de expliciete scenes zijn ook goed geschreven.
Vol ongeduld zal ik wachten tot het derde deel verschijnt.

Als je ‘A touch of darkness’ gelezen hebt en leuk vond, kan ik je volmondig aanraden om het vervolg ook op te pakken. Je zult niet teleurgesteld raken en intens genieten om weer in deze wereld te vertoeven.